Author :
Abstract
Öz Büsbütün ıslak, çok ıslak anlamındaki sırsıklam ve sırılsıklam kelimeleri, Türkiye Türkçesinde sıkça kullanılmaktadır. Ancak günümüze kadar yapılan bilimsel çalışmalarda, bu sözcüklerin kökeni hakkında yeterli bilgi verilmemiştir. Bu çalışmada, sırsıklam ve sırılsıklam sözcüklerinin kökeni ve yapısı üzerinde durulmuştur. Bu kelimelerin sıklam sözcüğünün pekiştirilmiş şekli olduğu belirtilmiş; Türkçenin tarihî ve çağdaş dönemleri üzerine hazırlanan sözlüklerde, ağızlarda ilgili kelimenin izi sürülmüştür. Standart Türkiye Türkçesinde tek başına kullanılmamasına rağmen Anadolu ağızlarında sıklam şeklinde bir kelimenin bulunduğu ortaya konulmuştur. Sıklam kelimesi ile Türkçenin birçok döneminde kullanılan sıgıt, sı?da-, sı?la- kelimeleri arasında ilişki kurulmuş, kelimenin morfolojik yapısı incelenmiştir. Anahtar Kelimeler: sırsıklam, sırılsıklam, pekiştirme, biçim bilgisi
Keywords
Abstract
Abstract “Completely wet, very wet” sırsıklam and sırılsıklam meaning as commonly used words in modern Turkish. However, until the present day scientific studies, not given enough information about the etymology of these words. In this study, we focused on the structure of the words sırsıklam and sırılsıklam. Emphasized that these words, are a form of reinforced sıklam word. Sıklam word has been searched in dictionaries which prepared on the historical and modern periods of Turkish, also in dialectical studies. Although not used in Turkey Turkish, it is proven that the sıklam word used in the Anatolian dialects. Suggested that the sıklam word derived from sıgıt, sı?da-, sı?la- in old Turkish and examined the morphological structure of the word. Key Words: sırsıklam, sırılsıklam, reinforcement, morphology
Keywords
- Abuşka Lugatı veya Çağatay Sözlüğü (1970). Haz. Besim Atalay, Ankara.
- Ahmet Vefik PaĢa (2000). Lehçe-i Osmanî. Haz. Recep Toparlı, Ankara: Türk Dil Kurumu
- AKSAN, Doğan (1969). “Kelimelerin Ölümü Olayı ve Türk Yazı Dilindeki Örneklerinde Arapça ve Farsça Unsurların Etkisi Üzerine Notlar”. Türk Tarih Kurumu Necati Lugal Armağanı, s.97-108
- AKSAN, Doğan (2003). En Eski Türkçe’nin İzlerinde. Ġstanbul: Multilingual Yayınları.
- ALYILMAZ, Cengiz (2004). Eski Türkçenin Söz Varlığının Düz ve Ters Dizimi. Ankara: Kurmay Basın Yayın Dağıtım.
- ARAT, ReĢit Rahmeti (1979). Kutadgu Bilig İndeksi. Haz. Kemal Eraslan, Osman F. Sertkaya, Nuri Yüce, Ġstanbul: TKAE Yayınları.
- ARIKOĞLU, Ekrem (2005). Örnekli Hakasça – Türkçe Sözlük. Ankara: Akçağ Yayınları.
- ARIKOĞLU, Ekrem – Kuular, Klara (2003). Tuva Türkçesi Sözlüğü Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
- ATALAY, Besim (1999). Divanü Lügat-it-Türk Dizini. Ankara:Türk Dil Kurumu Yayınları.
- CAFEROĞLU, Ahmet (1993). Eski Uygur Türkçesi Sözlüğü. Ġstanbul: Enderun Kitapevi.
- CLAUSON, Gerard (1972). An Etymological Dictionary Of Pre-Thirteenth-Century Turkish. London: Oxford University Pres.
- Dil Derneği (2005). Türkçe Sözlük. Ankara.
- EREN, Hasan (1999). Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü, Ankara: Bizim Büro Basımevi.
- ERDAL, Marcel (1991). Old Turkic Word Formation, Wiesbaden: Otto Harrassowitz.
- ERGĠN, Muharrem (1999). Türk Dil Bilgisi. Ġstanbul: Bayrak Yayınları.
- GABAIN, A.Von (2000). Eski Türkçenin Gramer. Çev. Mehmet Akalın, Ankara: Türk Dil
- GÜLENSOY, Tuncer (2007). Türkiye Türkçesindeki Türkçe Sözcüklerin Köken Bilgisi Sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
- HACIEMĠNOĞLU, Necmettin (2003). Karahanlı Türkçesi Grameri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları,
- Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (1991). Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
- KAYA, Ceval (1994). Uygurca Altun Yaruk. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
- KORKMAZ, Zeynep (2003). Türkiye Türkçesi Grameri (Şekil Bilgisi). Ankara: Türk Dil
- KOWALSKI, Tadeusz (1996). Karayim Lehçesi Sözlüğü,. Çev. Kemal Aytaç, Ankara: Engin Yayınevi.
- Mukaddimet’ül-Edeb (1993). Haz. Nuri Yüce, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
- Nechü’l-Ferādis Dizin-Sözlük (1998). Haz. Aysu Ata, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
- NĠġANYAN, Sevan (2007). Sözlerin Soyağacı Çağdaş Türkçenin Etimolojik Sözlüğü. Ankara: Adam Yayınları.
- ÖNER, Mustafa (2009). Kazan Tatar Türkçesi Sözlüğü, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
- ÖZYETGĠN, Melek (2001). Ebu Hayyan Kitabu’l-İdrak Li Lisani’l-Etrak Fiil. Ankara: Köksav Yayınları.
- PÜSKÜLLÜOĞLU, Ali (2008). Türkçe Sözlük. Ġstanbul: Can Yayınları.
- SAVRAN, Hülya (2003). Kırım Tatar Türkçesi: Dil Özellikleri, Metinler, Sözlük. Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi Yayınları.
- ġemsettin Sami (2010). Kamus-I Türkî, Haz. PaĢa Yavuzarslan, Ankara: Türk Dil Kurumu
- STACHOWSKI, Kamil (2010). “On First Syllable Reduplications Ġn Karaim”, Studies On The Turkic World (A Festschrift For Professor St. Stachowski On The Occasion Of His 80th Birthday), S.139-156.
- TAVKUL, Ufuk (2000). Karaçay – Malkar Türkçesi Sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu
- TDK (1945). Türkçe Sözlük. Ġstanbul: Türk Dil Kurumu Yayınları.
- TDK (1971). Tarama Sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
- TDK (1978). Türkiye’de Halk Ağızlarından Sözlüğü X.Cilt. Ankara: Türk Dil Kurumu
- TDK (2003). Azərbaycan Dialektoloji Lüğəti. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
- TDK (2005). Türkçe Sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
- TEKĠN, Talat (2000). Orhun Türkçesi Grameri. Ankara: Türk Dilleri AraĢtırmaları Dizisi:9.
- TEKĠN, Talat (2010). Orhun Yazıtları. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
- TEZCAN, Semih (1975). Eski Uygurca Hsüan Tsang Biyografisi X.Bölüm. Ankara.
- TOVEN, Mehmet Bahaettin (2004). Yeni Türkçe Lügat. Haz. Abdülkadir Hayber, Ankara: Türk Dil Kurumu.
- YUDAHĠN, K.K. (1998). Kırgız Sözlüğü. Çev. Abdullah Taymas, Ankara: Türk Dil Kurumu
- YÜCE, Nuri (1993). Mukaddimet’ül-Edeb (Giriş, Dil Özellikleri, Metin, İndeks). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
