Author :
Abstract
Türkçe, dünya dilleri arasında önemli bir yere sahiptir. Sadece belli bir coğrafyada belli bir etnik tarafından konuşulan bir dil değildir. Artık farklı kıtalarda farklı milletler tarafından konuşulan bir dildir. Bu sebeple yabancılara Türkçe öğretimi önemli bir konuma gelmiştir. Bu çalışma yabancılara Türkçe öğretimi konusunda ülkemizde görülen birtakım sorun ve eksiklikleri ele almaktadır. Günümüzde Türkçe, Sibirya’dan Adriyatik kıyılarına kadar son derece geniş bir coğrafyada konuşulmakta ve önemi de hem ülkemizde hem de dünyada günden güne artmaktadır. Birçok insan farklı amaçlarla Türkçe öğrenmekte, birçok kurum ve kuruluş da kendi yöntemleriyle Türkçe öğretmeye çalışmaktadır. Bu çalışmayı yapmaktaki amacımız, söz konusu kurum ve kuruluşları eleştirip değerini düşürmek değil, aksine dilimiz öğretilirken çok karşılaşılan problemleri tespit edip elimizden geldiğince bu kurum ve kuruluşlara yardımcı olmaktır. Yabancılara Türkçe Öğretimi için hazırlanan eser ve yöntemlerin bir amacı da dilin dört temel becerisinin (dinleme, konuşma, okuma, yazma) birbirine paralel olarak gelişmesine imkân sağlamak olmalıdır. Ancak bazı beceriler ihmal edilmektedir. Çalışmanın amacı bu tip sorunların altını çizmek ve yabancılara Türkçe öğretimini daha etkili ve verimli hale getirmeye çalışmak olacaktır. Böylelikle, Türkçenin yabancılara öğretiminde dünya dilleri arasında önemli bir yere gelmesi sağlanacaktır. Bir dilin dünya dili olabilmesi için standart kurallarla ve zengin yöntemlerle öğretilmesi gerekir. Türkçenin yapısı, yabancılara öğretimi için bu kural ve yöntemlere müsaittir.
Keywords
Abstract
Turkish has an important place among the world's languages. Not only a language spoken by a particular ethnic is a certain geographical area but also a language is spoken by the different nations in the different continents. For this reason, it has an important position in teaching Turkish to foreigners. This article deals with some problems encountered in Teaching Turkish to foreigners in our country. Today Turkish is spoken in a very large area stretching from Siberia to the Adriatic Coasts, and its importance is growing day by day both in our country and in the world. Alot of people are learning Turkish for different aims and many institutions are trying to teach Turkish using their own styles. We do not aim to disapprove these institutions by criticising them, but we try to help them as much as we can by determining the mostly encountered problems while teaching our language. One more aim of the books and methods prepared for teaching Turkish to foreigners should be to improve the four basic skills (Listening, Speaking, Reading, Writing) of language at the same time. However, we know that some skills are neglected. The aim of study to underline such problems and we are trying to aket he subject of “Teaching Turkish to Foreigners” a more effective and productive subject. Thus, an important place among the world's languages in teaching Turkish to foreigners. A language must be taught with standard rules and rich methods to be a world language. Turkish structure, for its teaching to foreign, is available to these rules and methods.
Keywords
- AÇIK, F. (2008). Türkiye’de Yabancılara Türkçe Öğretilirken Karşılaşılan Sorunlar ve Çözüm Önerileri. Lefkoşe: Eğitim Fakültesi Türkçe Eğitimi Bölümü.
- ADIGÜZEL, M. S. (2009). Kaşgarlı Mahmut‟ un Türkçe Öğretim Yöntemi. Ankara: Türklük Bilimi Araştırmaları, 27, 27-35.
- AKALIN, M. (1979). Tarihi Türk Şiveleri. Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayınları.
- AKSAN, D. (1998). Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim. Ankara: TDK Yayınları.
- AKSOY, Ö. A. (1975). Gelişen ve Özleşen Dilimiz. Ankara: TDK Yayınları.
- AKYOL, H. (2006). Türkçe Öğretim Yöntemleri. Ankara: Kök Yayıncılık.
- AKYÜZ, Y. (1994). Türk Eğitim Tarihi. İstanbul: Kültür Koleji Yayınları.
- ANDREW, W. (1979). Games for Language Learning. Cambridge: Cambridge University Press.
- ARSLAN, M. (2010). Yabancılar İçin Türkçe Öğretimi Kılavuzu (Temel Seviye). Sarajevo: IBU Publications.
- BALIM, A. G., ESİN PEKMEZ Ş., Erdem, M. Ö. (2004). Asitler ve Bazlar Konusunda Çoklu Zekâ Kuramına Dayalı Uygulamaların Öğrenci Başarısına Etkisi. Ege Eğitim Dergisi,13.
- BARIN, E. (2009). Yabancılara Türkçe Öğretimi Amacıyla Yazılan Ecnebilere Mahsus Elifbâ Kitabı Üzerine. Türklük Bilimi Araştırmaları, 27, 121-136.
- BAYRAKTAR, N. (2003). Yabancılara Türkçe Öğretiminin Tarihsel Gelişimi. Dil Dergisi, 119, 58-71.
- BÖLÜKBAŞ, F. (2004). Yansıtıcı Öğretim ile Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi. Dil Dergisi, 126, 19-28.
- BİKÇENTAYEV, V. (2004). Çok Erken Yaşlarda Çocuklarda Yabancı Dil Eğitimi. Uluslararası Eğitim.
- BÜYÜKASLAN, A. (2007). Yabancı Dil Türkçenin Öğretilmesinde Yeni Yöntemler: Bilisim Uygulamaları, Çözüm Önerileri. Strasburg: Department D‟etudes Turques Turcologue u-strasbourg.
- CHARLES, M. C. (1999). Öğretmenler İçin Piaget İlkeleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
- DEMİRCAN, Ö. (2002). Yabancı Dil Öğretim Yöntemleri. İstanbul: Der Yayınları.
- DEMİREL, Ö. (1993). Yabancı Dil Öğretimi İlkeler, Yöntemler, Teknikler. Ankara: Usem
- DEMİREL, Ö. (2002). Türkçe Öğretimi. Ankara: Pegem Yayıncılık.
- DUFF, M. (1980). Draman Techniques in Language Learning. CUP.
- ERDEM, İ. (2009). Yabancılara Türkçe Öğretimiyle İlgili Bir Kaynakça Denemesi. Turkish Studies, 4/3, 888-937.
- GANDER, J. M., Gardiner, H. (1995). Çocuk ve Ergen Gelişimi. Ankara: İmge Kitapevi.
- GÖÇER, A. (2009). Türkiye’de Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğreten Öğretmenlerin Uygulamalarına Yönelik Nitel Bir Araştırma. Dil Dergisi, 145, 28-47.
- GÜNEŞ, F. (2009). Türkçe Öğretiminde Günümüz Gelişmeleri ve Yapılandırıcı Yaklaşım, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6/11, 1-21.
- HALLİWEL, S. (1993). Teaching English in the Primary Classroom. London: Longman.
- HENGİRMEN, M. (1993). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi. Dil Dergisi, 10, 5-9.
- HİLDEBRAND, V. (1981). Introduction to Early Childhood Education Edition 3. New York: Macmillan Publications.
- KARAKUŞ, İ. (2006). Atatürk Dönemi Eğitim Sisteminde Türkçe Öğretimi. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
- KAVCAR, C., FERHAN, O. (1995). Türkçe Öğretimi. Ankara: Engin Yayınevi.
- KRASHEN, S. (1973). Lateralization, Language Learning and Critical Period, Some New Evidence. Language Learning.
- LAMBERT, W. (1972). Language, Psychology and Culture. Stanford CA: Stanford University Pres.
- ÖZYÜREK, R. (2009). Türk Devlet ve Topluluklarından Gelen Türk Soylu Yabancı Öğrencilerin Türkçe Öğreniminde Karşılaştığı Problemler. Turkish Studies, 4/3, 1819-1861.
- RİXON, S. (1981). How to Use Games in Language Teaching. London: The Macmillan Press Ltd.
- ROTH, G. (1998). Teaching Very Young Children Pre school and Early Primary. London: Richmond Publishing.
- ROWLAND, L. W. (1996). Language Teaching Games and Contents. Oxford: Oxford University Press.
- SEZER, A. (1993). İletişim Araçlarının Dil Gelişimine Etkisi ve Türkçe Öğretimi ve Sorunları. Ankara: TED Yayını.
- TEMİZEL, A. (2007). İran’da Türkçe Öğretimi. Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17, 547-560.
- TÜM, G. (2010). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretiminde Drama Tekniğinin Rolü. Turkish Studies, 5/3, 1898-1920.
- UNGAN, S. (2006). Avrupa Birliğinin Dil Öğretimine Karsı Tutumu ve Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15, 217-226.
- YAĞMUR, K. (2006). Batı Avrupa’daki Türkçe Öğretiminin Sorunları ve Çözüm Önerileri. Dil Dergisi, 15, 217-226.
