Author :
Abstract
Sinema, ortaya çıktığı ilk andan itibaren edebiyattan etkilenmiştir. Türk ve dünya edebiyatından birçok roman ve hikâye, çeşitli nedenlerle sinemaya uyarlanmıştır. “İki Sanat Dilinin Etkileşimi ve Gölgesizler” başlıklı makalenin amacı evvela iki ayrı sanat dalı olan, ancak birbirleriyle sürekli etkileşim halinde bulunan edebiyat ve sinema dillerindeki ortaklık ve farklılıkları tespit etmektir. Bu bağlamda, yazarın kelimelerle anlattığı şeyi, her koşulda görsel dille anlatabilmenin mümkün olup olmadığını belirlemektir. Bu saptama ve bilgilerin ışığında, edebiyat ve sinemacıların görüşlerinden de faydalanarak yazınsal ve görsel ürünlerin kurgusal anlatım dillerinin farklı olduğu konusunda bir sonuca ulaşılacaktır. Bu tespitten sonra Hasan Ali Toptaş’ın Gölgesizler adlı romanından aynı adla sinemaya uyarlanan filmin kurgusal anlatımlarıyla ilgili benzerlik ve farklar belirlenecektir. Romanda kullanılan üst kurmaca, metinlerarasılık gibi postmodernist tekniklerin filmde karşılığını bulup bulmadığına ya da nasıl bulduğuna bakılacaktır. Uyarlamaları: Eserin aslına birebir sadık kalınan uyarlamalar; eserin tamamen değiştirildiği uyarlamalar ve eserin yönetmene özgü sinematografik bakışıyla yazarın dünyasına ters düşülmeksizin yorumlandığı uyarlamalar olarak üçe ayırdıktan sonra özgün bir dünyaları olan yönetmenlerin uyarlamalarının daha başarılı olduğu tezi savunulacaktır. İlk bakışta yüzde otuzu algılanan sinema sanatıyla okuyucunun dikkatlice takip ederek yorumlamasını gerektiren, edebî değeri olan ve olay örgüsünden ziyade üslûbun önemli olduğu sembolik hikâyeleri anlatmanın ne kadar mümkün olabileceği tartışılarak Gölgesizler uyarlaması üzerinden “Orijinali varken neden filmini izlemeliyim?” sorusuna cevap aranacaktır.
Keywords
Abstract
Cinema has been influenced by literature since its first appearance. Many novels and stories from Turkish and world literature have been adapted to cinemas for various reasons. The aim of the article titled "The Interaction of Two Art Language and the Shadowless's" is to determine the partnership and differences in the languages of literature and cinema, which are two separate arts branch but always interacting with each other. In this context, it is necessary to determine whether or not it is possible for the author to express what he / she is saying words visually in all circumstances. In the light of these findings and information, by using the opinions of literary and cinematographers, a conclusion will be reached that the fictional expression languages of literary and visual products are different. After this determination, the similarities and differences will be determined about the fictional narrations of Hasan Ali Toptaş's Gölgesizler novel adapted to the cinema with the same name. It will be looked at whether the postmodernist techniques such as the upper fiction, intertextuality used in the novel, finds out a response in the film, if yes, how it responds. After the adaptations were made three categorizations as that the work is completely loyal to novel, that the work has been completely changed and that the work is directed by cinematographical viewpoint without any contradiction to the world of the author, it will be defended that the adaptations that made by directors who has original worlds, are more successful. It is discussed how it is possible to describe symbolic stories that are important literary values and need to carefully read and interpret by reader, with the cinema art that perceived thirty percent at the first glance. Through the Gölgesizler adaptation, the answer will be searched to question that "Why am I watching the adapted movie while there is an original novel?"
