Author :
Abstract
21. yüzyılda küresel anlamda yaşanan gelişim ve değişimler başta bilgi ve iletişim teknolojileri olmak üzere birçok alanı etkilemiştir. Bu gelişmeler neticesinde toplumların yaşam tarzları ve ihtiyaçlarında farklılaşmalar yaşanmıştır. Bireylerin bu farklılıklara uyum sağlayabilmesi ve çağın gereksinimlerini karşılayabilmesi için eğitim sistemlerinde de önemli değişikliklere gidilmiştir. Bu değişikliklerin başında eğitim programlarının güncellenmesi ve 21. yüzyılın hem öğreteni hem de öğreneni konumunda olan öğretmenlerin sahip olması gereken becerilerin neler olduğu gelmektedir. Bu çalışmanın amacı, sınıf öğretmenlerinin yaşadığımız çağın gerektirdiği 21. yüzyıl öğrenme becerilerini kullanım düzeylerini tespit etmek ve bu becerileri kullanım düzeylerini cinsiyet, mezuniyet durumu ve mesleki tercih değişkenleri açısından incelemektir. Araştırmada nicel araştırma yaklaşımında ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmada basit tesadüfi örneklem yöntemi kullanılmış ve 269 sınıf öğretmenine araştırma ölçeği uygulanmıştır. Toplanan veriler SPSS 22.0 programında analiz edilmiştir. Araştırma verileri normal dağılım göstermediğinden iki kategorili değişkenler için Mann-Whitney U, üç ve daha fazla kategorideki değişkenler için Kruskal-Wallis testleri kullanılmıştır. Çalışma sonucunda sınıf öğretmenlerinin 21. yüzyıl öğrenme becerilerini kullanımlarının iyi düzeyde olduğu anlaşılmıştır. 21. yüzyıl öğrenme becerilerinin alt boyutları arasından en yüksek kullanım düzeyinin “bilişsel becerilere” ait olduğu görülmüştür. Ayrıca 21. yüzyıl öğrenme becerileri alt boyutlarında cinsiyet ve mezuniyet durumuna göre farklılaşma görülmezken mesleki tercihe göre; bilişsel, işbirliği ve esneklik ile yenilikçilik becerilerinde anlamlı farklılaşma olduğu görülmüştür.
Keywords
Abstract
Global developments and changes in the 21st century have affected many areas, especially information and communication technologies. As a result of these developments, there have been differences in the lifestyles and needs of societies. In order for individuals to adapt to these differences and meet the needs of the age, important changes have been made in education systems. At the first of these changes are the updating of education programs and the skills that teachers, who are both teachers and learners of the 21st century, should have. The aim of this study is to determine the level of use of 21st century learning skills required by the age we live in and to examine the level of use of these skills in terms of gender, graduation status and professional preference variables. In the study, the relational screening model was used in the quantitative research approach. Simple random sampling method was used in the research and the research scale was applied to 269 primary school teachers. The collected data were analyzed in the SPSS 22.0 program. Since the research data did not show a normal distribution, Mann-Whitney U tests were used for two-category variables and Kruskal-Wallis tests were used for three or more categories. As a result of the study, it was understood that the classroom teachers' use of 21st century learning skills was at a good level. It was seen that the highest level of use among the sub-dimensions of 21st century learning skills belonged to "cognitive skills". In addition, while there is no difference in 21st century learning skills sub-dimensions according to gender and graduation status, according to vocational preference; It was observed that there was a significant difference in cognitive, cooperation and flexibility, and innovativeness skills.
Keywords
- Aktürk, A. O. (2012). Öğretmen Adaylarının Öğrenmeye İlişkin Tutumlarının Öğretmenlik Mesleğini Tercih Etme Nedenlerine ve Akademik Başarılarına Göre İncelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(3), 283-297.
- Akyüz, Y. (1999). Türk Eğitim Tarihi. İstanbul: Alfa Aktüel Kitapevleri.
- Aliyev, P. (2008). Beş Faktörlü Kişilik Özellikleri ve Cinsiyet Rollerinin Üniversite Alan Seçimi İle İlişkisinin İncelenmesi, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Doç. Dr. Pınar Ünsal), İstanbul: İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Anılan, H.; Çemrek, F. ve Anagün, Ş. S. (2008). Ortaöğretim Öğrencilerinin Meslek Seçimi ve Üniversite Tercihlerine İlişkin Görüşleri (Eskişehir Örneği). E-journal of World Sciences Academy, 3(2), 238-249.
- Arslan, S. ve Özpınar, İ. (2008). Öğretmen Nitelikleri: İlköğretim Programlarının Beklentileri ve Eğitim Fakültelerinin Kazandırdıkları. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 2(1), 38-63.
- Bitkin, A. (2012). Öğretmen Adaylarının Bireysel Yenilikçilik Düzeyleri İle Bilgi Edinme Becerileri Arasındaki İlişki, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Yrd. Doç. Dr. Abdullah Adıgüzel), Şanlıurfa: Harran Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Bloom, B. S. (1956). Taxonomy of Educational Objectives. (Ed. B. S. Bloom). The Classification of Educational Goals. Handbook I: Cognitive Domain İçinde (s. 0-0). New York: Longmans: Gren and Company Inc.
- Braak, J. V. (2001). Individual Characteristics Influencing Teachers’ Class Use of Computers. Journal of Educational Computing Research, 25 (2), 141-157.
- Büyüköztürk, Ş.; Çakmak, E. K.; Akgün, Ö. E.; Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2010). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
- Cansoy, R. (2018). Uluslararası Çerçevelere Göre 21. Yüzyıl Becerileri ve Eğitim Sisteminde Kazandırılması. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırma Dergisi, 7(4), 3112-3134.
- Çelen, F. K.; Çelik, A. ve Seferoğlu, S. S. (2011). Türk Eğitim Sistemi ve PISA Sonuçları. Akademik Bilişim’11 - XIII. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri-2-4 Şubat 2011 İçinde (s. 765-774). Malatya: İnönü Üniversitesi.
- Çiftçi, S.; Sünbül, A. M. ve Köksal, O. (2013). Sınıf Öğretmenlerinin Yapılandırmacı Yaklaşıma Göre Düzenlenmiş Mevcut Programa İlişkin Yaklaşımlarının ve Uygulamalarının Eğitim Müfettişlerinin Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi . Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(1), 281-295.
- enGauge. (2003). 21st Century Skills for 21st Century Learners. https://www.cwasd.k12.wi.us/highschl/newsfile1062_1.pdf adresinden 25.11.2021 tarihinde erişildi.
- Gagne, R. M.; Briggs, L. J. ve Wager, W. W. (1979). Principles of Instructional Design. New York: Holt, Rinehart & Winston.
- Gelen, İ. (2017). P21- program ve Öğretimde 21. Yüzyıl Beceri Çerçeveleri (ABD Uygulamaları). Disiplinlerarası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 1(2), 15-29.
- Gerçik, İ. Z. (2015). Dikta Değil İkna İletişim Psikolojisi. İstanbul: Küre Yayınları.
- Gerlach, V. ve Sullivan, A. (1967). Constructing Statements of Outcomes. Inglewood, California: Southwest Regional Laboratory for Educational Research and Development.
- Göksün, D. O. (2016). Öğretmen Adaylarının 21. Yüzyıl Öğrenen Becerileri ve 21. Yüzyıl Öğreten Becerileri Arasındaki İlişki, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), (Danışman: Doç. Dr. Adile Aşkım Kurt), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
- Gömleksiz, M. N.; Sinan, A. T. ve Doğan, F. D. (2019). Türkçe, Türk Dili ve Edebiyati İle Çağdaş Türk Lehçeleri Öğretmen Adaylarının 21. Yüzyıl Becerileri Yeterlik Algıları. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, 7(19), 163-185.
- ISTE. (2007). ISTE Standards for Student. International Society for Technology in Education.
- Karasar, N. (2016). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
- Keskin, S. (2008). Türkiye'de Ezberci Öğretim ve Nedenleri. Marmara Coğrafya Dergisi, 0(18), 211-221.
- Kılıçer, K. ve Odabaşı, H. F. (2010). Bireysel Yenilikçilik Ölçeği (BYÖ): Türkçeye uyarlama Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 0(38), 150-164.
- Kıyasoğlu, E. (2019). Sınıf Öğretmenlerinin 21. Yüzyıl Öğrenen ve Öğreten Becerileri, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Dr. Öğr. Üyesi Şule Ay), Düzce: Düzce Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Kozikoğlu, İ. ve Özcanlı, N. (2020). Öğretmenlerin 21. Yüzyıl Öğreten Becerileri İle Mesleğe Adanmışlıkları Arasındaki İlişki. Cumhuriyet Uluslararası Eğitim Dergisi, 9(1), 270-290.
- Kuiper, R. (2002). Enhancing Metacognition Throught the Reflective Use of Self-Regulated Learning Strategies. The Journal of Continuing Education in Nursing, 33(2), 78-87.
- Kurbanoğlu, S. ve Akkoyunlu, B. (2007). Öğretmen Eğitiminde Bilgi Okuryazarlığının Önemi. Uluslararası Öğretmen Yetiştirme Politikaları ve Sorunları Sempozyumu – 12-14 Mayıs 2017, Bakü. http://bby.hacettepe.edu.tr/yayinlar/kurbanoglu-armagankitap.pdf adresinden 02.05.2021 tarihinde erişildi.
- Kuzgun, Y. (2014). Meslek Gelişimi ve Danışmanlığı. Ankara: Nobel Yayıncılık.
- Meydan, A. (2004). Sosyal Bilgiler Dersi Coğrafya Ünitelerinin İşlenişinde Öğrenmeyi Öğrenme Stratejilerinin Öğrencilerin Başarı ve Tutumlarına Etkisi, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), (Danışman: Prof. Dr. Akif Akkuş), Konya: Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- OECD . (2012). Connected Minds: Technology and Today’s Learners, Educational Research and. https://read.oecd- ilibrary.org/education/connected-minds_9789264111011-en#page17 adresinden 06.05.2021 tarihinde
- OECD. (2018, Şubat 14). The Future of Education and Skills: Educatin 2030. OECD. oecd.org: https://www.oecd.org/education/2030/E2030%20Position%20Paper%20.pdf adresinden 05.04.2018 tarihinde erişildi.
- Önür, Z. ve Kozikoğlu, İ. (2019). Ortaokul Öğrencilerinin 21. Yüzyıl Öğrenme Becerileri. Trakya Eğitim Dergisi, 9(3), 627-648.
- P21. (2019, Mart 16). Framework for 21st Century Learning. Battelleforkids: http://static.battelleforkids.org/documents/p21/P21_framework_0816_2pgs.pdf adresinden 07.05.2021
- Robbins, P.; Gregory, G. ve Herndon, L. E. (2002). Thinking Inside the Block Schedule. United Kingdom: Corwin.
- Saban, A. (2014). Öğrenme Öğretme Süreci Yeni Teori ve Yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayınları.
- Sarımanoğlu, N. U. (2019). Öğretmenlerin Sınıflarında Eğitim Teknolojileri Kullanımında Karşılaştığı Güçlükler. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yenilik ve Eğitim Teknolojileri Genel Müdürlüğü.
- Sönmez, V. (1996). Hayat Bilgisi Öğretimi ve Öğretmen Kılavuzu. Ankara: Anı Yayıncılık.
- Şahin, M. C. (2010). Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin Yeni Bin Yılın Öğrencileri (OECD-New Millenium Learners) Ölçütlerine Göre Değerlendirilmesi, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), (Danışman: Prof. Dr. H. Ferhan Odanaşı), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
- Telman, C. (2000). Başarıya Giden Yolda Meslek Seçimi. İstanbul: Epsilon Yayınevi.
- Tuckman, B. W. (1972). A Four-Domain Taxonomy for Classifying Educational Tasks and Objectives. Educational Technology, 12(12), 36-38.
- Ünal, S. (1999). Aktif Öğrenme, Öğrenmeyi Öğrenmek ve Probleme Dayalı Öğrenme. M. Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 11(11), 373-378.
- Wagner, T. (2008). The Global Achievement Gap: Why Even our Best Schools Don't Teach the New Survival Skills our Children Need—and What We Can do About it. Basic Books.
- WEF. (2016). New Vision for Education Fostering Social and Emotional Learning Through Technology. The World Economic Forum.
- Yalman, D. (2019). İletişim ve İşbirliği Becerileri. (Editörler: A. D. Özçelik ve M. N. Tuğluk). Eğitimde ve Endüstride 21. Yüzyıl Becerileri İçinde (s. 29-50). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
- Yazıcı, H. (2009). Öğretmenlik Mesleği, Motivasyon Kaynakları ve Temel Tutumlar: Kuramsal Bir Bakış. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(1), 33-46.
- YÖK. (2007). Eğitim Fakültesi Öğretmen Yetiştirme Lisans Programları. Yüksek Öğretim Kurumu. https://www.yok.gov.tr/Documents/Yayinlar/Yayinlarimiz/egitim-fakultesi-ogretmen-yetistirmelisans-programlari.pdf adresinden 13.02.2021 tarihinde erişildi.
- Yurdakul, B. ve Demirel, Ö. (2011). Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımının Öğrenenlerin Üstbiliş Farkındalıklarına Katkısı. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 1(1), 71-85.
