Author :
Abstract
Bu makale, Harold Pinter’ın 1978 yılında sahnelenen Aldatma adlı oyununda göze çarpan flourishing (canlılık) ve languishing (durgunluk) durumlarının incelikli dinamiklerini kapsamlı bir şekilde ele almaktadır. Pinter, bu oyuna kendi hayatından otobiyografik gerçekleri ustalıkla harmanlayarak anlatıya derinlik ve kişisel bir önem kazandırmış, böylece karakterlerin duygusal yolculuklarının özgünlüğünü ve izleyiciyle kurduğu bağın gücünü artırmıştır. Söz konusu oyun, evlilik, erkekler arası dostluk ve evli bireyler arasındaki evlilik dışı ilişki gibi üç farklı ilişki durumunun karmaşıklıklarını derinlemesine gözler önüne serer. 2002 yılında Amerikalı sosyolog Corey Keyes tarafından tanıtılan ve Türkçede de flourishing ve languishing olarak kullanılan kavramlar, iki zıt duygu durumunu ifade etmektedir. Pinter’ın bu kavramların tanıtımından yıllar önce yazdığı oyun, her ilişkinin başlangıcındaki canlılık ve büyümeyi etkili bir şekilde göstermektedir. Ancak oyun ilerledikçe, ilişkiler yavaş yavaş ilgi kaybıyla karakterize edilen durgunluk haline geçiş yapar. Zamansal bağlamının ötesinde, Pinter’ın Aldatma adlı eseri, insan ilişkilerindeki karmaşıklıkların anlamlı ve sürekli olduğunu dile getirerek, farklı dönemlerde yankı bulan evrensel duyguları ve deneyimleri başarıyla yakalamaktadır. Keskin betimlemeleriyle oyun, bu zıt duygusal durumlar arasındaki hassas dengeyi aydınlatarak, sürekli değişkenlik gösteren kişiler arası ilişkiler dünyasında insan ruhunun kırılganlığı ve dayanıklılığı üzerine derin ve dokunaklı bir yansıma sunmaktadır.
Keywords
Abstract
This paper undertakes a comprehensive examination of the nuanced dynamics of flourishing and languishing as depicted in Harold Pinter’s 1978 play, Betrayal. Within the context of this play, Pinter incorporates elements of his own autobiography, contributing depth and a heightened sense of personal significance to the narrative, thereby enhancing the authenticity and relatability of the characters’ emotional journeys. The play explores the complexities of three distinct relationships of marriage, male friendship, and an extra-marital affair involving married individuals. American sociologist Corey Keyes introduced the concepts of flourishing and languishing in 2002, signifying two opposite states of well-being. Written many years before Keyes’ introduction of these concepts, Pinter’s play vividly illustrates the initial flourishing in each relationship, characterized by vitality and growth. However, as the play progresses, the relationships gradually shift into languishing, marked by a loss of interest. Beyond its temporal setting, Pinter’s Betrayal offers a meaningful exploration of the complexities inherent within human connections, capturing universal emotions and experiences that resonate across different eras. Through its incisive portrayal, the play illuminates the delicate equilibrium between these contrasting emotional states, offering a poignant reflection on the fragility and resilience of the human spirit amidst the ever-shifting landscape of interpersonal relationships.
