Author :
Abstract
Bu araştırmanın amacı, Antalya’da yaşayan evli bireylerin evlilik uyumu, evlilik çatışması ve çatışma çözüm stillerinin arasındaki ilişkileri incelemektir. Araştırma nicel araştırma olup ilişkisel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın örneklem grubunu Antalya ili merkez ilçelerinde ikamet edip çalışmaya gönüllü olarak katılım sağlamayı kabul eden 314 evli birey oluşturmaktadır. Araştırmada Kişisel Bilgi Formu, Evlilik Uyumu Ölçeği, Evlilik Çatışması Ölçeği ve Çatışma Çözüm Stilleri Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmada ölçeklerden sağlanan veriler SPSS 23.0 programında analiz edilmiştir. Araştırma verilerinin analizinde Mann Witney U testi, Kruskal Wallis H testi ve Spearman Korelasyon Analizleri kullanılmıştır. Araştırma sonucunda evli bireylerin evlilik uyumlarının, çatışma sıklığının ve çatışma çözüm stillerinin çocuk sahibi olma durumuna, çatışmayı kimin başlattığına, evlenme kararını alış şekline, ev işlerinin kim tarafından yapıldığına göre anlamlı şekilde farklılık gösterdiği ortaya çıkmıştır. Kadınlar erkeklere göre çatışma sıklığı ve olumsuz çatışma stili gösterirken erkekler boyun eğici stilde daha yüksektir. Çocuk sahibi olma evlilik uyumunu düşürürken çatışma sıklığını ve yaygınlığını arttırmakta ve olumlu çatışma stilini de düşürmektedir. Tartışmayı ben başlatırım diyenlerde evlilik uyumu düşerken, olumsuz çatışma stili eşim başlatır diyenlere göre daha yüksektir. Tartışmayı eşim başlatır diyenlerde ise çatışma sıklığı ve çatışma yaygınlığı, geri çekilme ve boyun eğme çatışma çözüm stilleri ben başlatırım diyenlere göre daha yüksek bulunmuştur. Eş seçimini kendi tercihi ile yapanların evlilik uyumu yükselirken çatışma sıklık ve yaygınlığı ise daha çok ailenin karşı çıktığı evlilklerde görülmektedir. Korelasyona anlizi sonucunda ise evlilik uyumu arttıkça çatışma sıklığı ve yaygınlığı azalmakta olumlu çatışma stili artmakta olumsuz çatışma stili ise azalmaktadır.
Keywords
Abstract
This study aims to examine the relationships between marital adjustment, marital conflict, and conflict resolution styles of married individuals living in Antalya. The study is a quantitative study and the relational research method was used. The study's sample consists of 314 married individuals who reside in the central districts of Antalya and agreed to participate voluntarily. Personal Information Form, Marital Adjustment Scale, Marital Conflict Scale, and Conflict Resolution Styles Scale were used in the study. The data obtained from the scales in the study were analyzed in the SPSS 23.0 program. Mann Witney U test, Kruskal Wallis H test, and Spearman Correlation Analysis were used in the research. The results show that women tend to experience conflicts more frequently and adopt a more negative conflict resolution style compared to men, who are more likely to adopt a submissive approach. The presence of children appears to diminish marital adjustment, leading to an increase in both the frequency and prevalence of conflicts, as well as a decrease in positive conflict resolution styles.Furthermore, individuals who report that they initiate arguments experience lower marital adjustment, along with a higher negative conflict style compared to those who say their spouse initiates conflicts. Conversely, individuals whose spouses initiate arguments tend to exhibit higher conflict frequency and prevalence, as well as increased withdrawal and submissive conflict resolution styles. The study also found that marital adjustment improves when individuals choose their spouses freely; however, conflicts are more frequent in marriages that face opposition from family members. Correlation analysis revealed that as marital adjustment increases, the frequency and prevalence of conflicts decrease, positive conflict resolution styles become more prominent, and negative conflict styles diminish.
