Author:
Abstract
1980 Kuşağı Türk şiiri, kendisine zaman bakımından en yakın kuşak olarak 60 ve 70 Kuşağı şiirinden oldukça farklı anlayışa sahiptir. 1980 askeri darbesinin de etkisiyle 80 Kuşağı, kendinden önceki yirmi yılın ideolojik şiir tavrını sanatsal şiire çevirir. Darbe öncesinin her türlü siyasi hareketi, darbe sonrasında derin bir sessizliğe bürünür. Toplumun yansıması olan sanat hareketleri, özelde şâirler, bu sessizliğe tabi olmak zorunda kalınca önceki dönemlerden ayrılan, bireyi önceleyen ve sanat yapma hedefi olan şiir anlayışı gelişir. Askeri siyasetin baskısı ve değişen yaşam algısı 80’ler şiirini “şiire dönüş” düsturuna yönlendirir. 80 şiirinde, İkinci Abdülhamit devrine benzer şekilde hastalıklı, bunalımlı, kanı içine atan, teknik olarak ‘patetik ruh’ hali egemen olur. Dönemin gerçekliği bu dönem şiirini karamsar havaya büründürür. Şâirler, belki de mecbur kaldıkları, bireysellik arz eden ve topluma uzak bir dil kullanır. Bu şiir tavrı nedeniyle; Hakan Arslanbenzer, Hakan Şarkdemir, Osman Özbahçe ve Hayriye Ünal gibi 1990 ve 2000 Kuşağı şâirleri, kendilerinden önce gelen 1980 Kuşağı’na ağır eleştirilerde bulunur. Bu eleştiriler arasında ‘meselesizlik’, ‘toplumdan kopuk olma’, ‘şiiri salt sanat eseri olarak görme’ gibi konular yer alır.
Keywords
Abstract
1980s Generation of Turkish Poetry has a very different perspective compared to 60s and 70s which are the most similar generations as regards to point of time. 80s Generation affected by 1980 coup transformed ideological poetry stand of last two decades into an artistic poetry. Any kind of political movement in pre-coup period fell into silence after the coup. Art movements being repercussions of society and particularly poets had to obey this silence. Consequently, a new poetry perception which prioritizes i