Author:
Abstract
Dil, insanlar arası anlaşmayı sağlayan en yetkin iletişim aracıdır. Dil, bir toplumu oluşturan kişilerin düşünce ve duygularının o toplumda ses ve anlam bakımından geçerli ortak ögeler ve kurallardan yararlanılarak başkalarına aktarılmasını sağlayan çok yönlü ve gelişmiş bir sistemdir. Dil bilgisel anlamlı birimler ya da görevli kelimeler, isimler ve fiiller gibi yalnız başlarına anlam taşımazlar. Bunlar, ancak eklendikleri kelime grupları ve işlev bakımından bağlı bulundukları öteki kelimelerin yardımı ile anlam kazanan ve cümle içinde de geçici gramer görevleri yüklenmiş olan sözlerdir. Hindistan ile Pakistan'da konuşulan Urdu dili Türkçe ile çok yakındır. Hintçe ve Türkçenin karışmasıyla meydana gelen Urducada, Türkçe, Arapça, ve Farsça kökenli sayısız kelime vardır. Urduca teriminin Türkçedeki “ordu” kelimesinden türediği söylenmektedir. Urduca ile Türkçede çok fazla gramatik benzerlik bulunmaktadır. İki dildeki söz dizimi yapısı da hemen hemen aynıdır. Türkçede dil bilgisel anlamlı birimler kategorisinde "edatlar, bağlaçlar ve ünlemler" yer alır. Urducada bulunan bu kategorilerin kullanımı da Türk dilindeki kullanıma benzer şekiller sunmaktadır. Bu çalışmada Urducadan seçilen hikâye metinleri edatlar, bağlaçlar ve ünlemler açısından taranacak ve bulunan veriler sınıflandırılacaktır.
Keywords
Abstract
Language is th e most competent communication tool that provides communication between people. Language is a versatile and developed system that ensures that the thoughts and feelings of the people who make up a society are transferred to others by using the common elements and rules that are valid in terms of sound and meaning in that society. Grammatical meaningful units or function words, like nouns and verbs, do not carry meaning on their own. These are the words that gain meaning only with the help of the word groups to which they are added and the other words to which they are connected in terms of function and which have temporary grammatical duties in the sentence. The Urdu language spoken in India and Pakistan is very close to Turkish. There are countless words of Turkish, Arabic, and Persian origin in Urdu, which is a mixture of Hindi and Turkish. It is said that the Urdu term is derived from the Turkish word "ordu". There are many grammatical similarities between Urdu and Turkish. The syntax structure in the two languages is also almost the same. In Turkish, there are "postposition, conjunctions and exclamations" in the category of grammatical meaningful units. The use of these categories in Urdu offers similar forms to the usage in the Turkish language. In this study, story texts selected from Urdu will be scanned in terms of postpositions, conjunctions and exclamations and the data will be categorized.