Author :
Abstract
Bu çalışmada 20. yüzyıl ortalarından başlayarak seksenli yıllara kadar özellikle Fransa’da beliren Yeni Roman anlayışının önemli temsilcilerinden olan Marguerite Duras’ın Tarquinia’nın Küçük Atları adlı romanının anlatı yerlemleri yeni roman anlayışı çevreninde incelenmiştir. Romanın başat öğeleri kişi, zaman ve uzam romanın olay örgüsünde üstlendikleri işlevler açısından değerlendirilmiştir. Tarquinia’nın Küçük Atları, yakın düzlemde kendi özkurgusu ve asalları, geniş düzlemde de bu dönemdeki öteki yazarların romanlarıyla karşılaştırılarak okuduğunda, bu akımın içindeki yeri ve işlevi daha somut olarak saptanabilecektir. Yeni Roman, 19. yüzyılda Honoré de Balzac’ın İnsanlık Komedyası’nda doruk noktasına ulaştırdığı geleneksel kökleşik roman anlayışına bir başkaldırı niteliği taşır. Kuşkusuz bu başkaldırının temelinde iki yüzyıl arasındaki siyasal, toplumsal ve artırımsal ayrıklıklar yatmaktadır. 20. yüzyılın insanı önceki yüzyılın insanı ile aynı yaşam koşullarına iye olmadığına göre, roman türü de geleneksel kökleşik niteliklerin yerine yeni insanı anlatan bir biçim, biçem ve içerik sergilemelidir. Bu yeni yüzyılda yükselen kentsoylu değerler yabancılaşma hastalığına yakalanmış ve nesneleşerek insanı bütünüyle özgün doğasından uzaklaştırmıştır. Parçalanan insanın yaşamında bundan böyle belirli bir süre ve uzam birliğinden söz edilemez. Heryere egemen olan anamalcı kenter değerler nesneleri / malı insan özünün üstünde tutmakta, insan da bu yeni değerlerin tutsağı olmaktadır. İşte böyle bir bağlamda Yeni Roman anlayışı bu kırılma ve parçalanmaya toplumun ilgisini çekerek, insanın acıklı durumunu en çarpıcı yönleriyle sergilemekte, bir bakıma yeni insanın sözcüsü olmaktadır.
Keywords
Abstract
This work analyzes the narrative coordination of The Little Horses of Tarquinia, which is a novel written by Marguerite Duras. She is an important name of the New Novel movement that appeared in France, beginning from the middle of 20th century to the 80s. The main elements of the novel; persona, time and space have been evaluated considering their roles throughout the plot. The novel’s significance and function within this movement can be determined easily when it is read comparing firstly with its own fiction and principles, and secondly with other authors’ novels in this period. The 20th century ‘New Novel’ is considered as a rebellion against traditional classical novel which is carried to its highest level by Honoré de Balzac with his The Human Comedy in the 19th century. Certainly, the political, social and economic differences between two centuries are the main reasons for this rebellion. The new type of novel is supposed to possess a style, form and context which would represent a new generation instead of the traditional classical one, since the 20th century people do not have the same life standards as the people from previous century. In the new century, the rising bourgeois values reveal the feature of alienation that separates humans completely from their nature by turning towards materialism. Henceforth, it is impossible for the decayed human life to have a unity of time and space. Capitalist bourgeois traditions, which attempt to control everything, consider commodities and material values to be superior to human essence, and humans become the slaves of these new traditions. Thus, in this context, the ‘New Novel’ displays the tragic condition of the human being with its most striking aspects and becomes the spokesman of a new generation by attracting society’s attention.
