Author :
Abstract
Popüler kültür, kültür endüstrisi ile gelişen kitle kültürüdür (Adorno, 1975, s. 12-19). Sanat kaygısından çok, ne kadar kâr ettiği ile ilgilenir. Kültürlerin erozyona uğraması, güçlü olan yapıların sindirilmesi, zayıf olanların ise bu yapı içinde yok olmasının önemi yoktur. Popüler kültür, gelişmiş tekniklerle, yoğunlaştırılmış ve iyi eğitilmiş, ekonomik kaygısı olmayan idareciler vasıtasıyla yönetilmektedir. Popüler kültürün Türkiye’de ortaya çıkışı, etkisini göstermeye başlaması, musikide batılılaşma hareketleriyle başlamıştır. Türkiye’de Şark musiki tekniğini inkişaf ettiren, dini musiki meclisleri olan tekke ve zaviyelerin kapatılması, halk ve sanat musikisine yönelik uygulanan yasakçı, baskıcı ve aşağılayıcı yaklaşımlar ve batılılaşma politikaları halkın müzikal hafızasında bir boşluk ve belirsizlik meydana getirmiştir. Dolayısıyla gelişmiş idarî ve pazarlama teknikleriyle donatılmış kültür endüstrisinin işi kolaylaştırılmış oluyordu. Bu döneme, kültür endüstrisi çağı demek gerekir. Bu çağın, internetin yaygın kullanımı, her eve girmesi ile bir nebze etkilendiği, hatta kapandığı söylenebilir. Kitle kültürü döneminde, milyonlar satan musikişinasların albümleri artık yarım milyon bile satmamaktadır. Eski kültür endüstrisi dönemlerinde yaygın iletişim organları olan radyo ve tv’lerin programları kültür endüstrisinin kontrolüne açık idi. Dinleyicilerin yönlendirilmeye tâbî oldukları söylenebilir. İnternetin yaygınlaşması, eskiye göre, inisiyatifin (neyin dinleneceği seçiminin dinleyicide olduğu) dinleyicilerde olduğu bir yapıyı ortaya çıkarmıştır. Popüler kültür bir takım teknik iyi gelişmeleri sağladığı gibi, musikide yozlaşmayı da beraberinde getirmiştir. Biz bu makalemizde şark musiki tekniğini inkişaf ettiren unsurları dini musiki ilişkisi içinde inceleyip, günümüz popüler kültür unsurlarından bahsedip, 21. Yüzyıl da popüler kültür tanımı üzerinde duracağız.
Keywords
Abstract
Popular culture is a mass culture which develops with the culture industry. It is more is more interesting to explore the benefits to the community rather considering it as an art form. Cultural erosion in which strong structures are suppressed and the weak structures disappear are not significant. Popular culture is directed by the directors who were educated with advanced and intensified techniques; and who do not have economic concerns. Popular culture appeared in Turkey and began to show its impact with the westernization movements in music. The closure of places of workship, the tekke and zaviye, where religious music was played, the repressive and insulting attitutudes towards the public and Ottoman classical music and westernization policies created an emptiness and obscurity in the musical background of the Turkish people. As a result, the work of the culture industry, which was equipped with advanced administration and marketing techniques, became easier. This period should be called the era of culture industry. It can be said that this era was highly influenced by the spread of the connection to the internet in every house. From the sale of millions of popular music albums in the past today sales do not reach even half million. The culture industry now has control over radio and TV broadcasts which were common communication tools in the old culture industry periods, so it can be said that audiences are manipulated via these communication tools. However, the expansion of the internet has created an environment where audiences have the choice. Although popular culture provided certain technical advancements, it also caused corruption in music. In this paper, we will examine the factors that have affected the development of oriental music in relation to religious music; we will discuss today’s popular culture elements and the definition of popular culture in the 21st century.
Keywords
- ADORNO, T. W. (1975). Culture Industry Reconsidered. New German Critique (6), 12-19.
- AKDENĠZ, Ġ. (2003). Türk Musikisi'nde Enderun'un Yeri ve Önemi. Journal of Fine Arts Faculty (4), 63-67.
- AYTAÇ, Ö. (2005). Kapitalizm ve BoĢ Zaman. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi , 6 (1), 1-22.
- AYTAÇ, Ö. (2007). Kent Mekanlarının Sosyo-Kültürel Coğrafyası. Fırat University Journal of Social Science , 17 (2), 199-226.
- BAYHAN, V. (2011). Tüketim Toplumunda Bireyin Ontolojik Mottosu ―Tüketiyorum Öyleyse Varım‖. Sosyoloji Konferansları Dergisi (Istanbul Journal of Sociological Research) (43), 221-248.
- ERDOĞAN, Ġ. (2001). Popüler Kültürde Gasp ve Popülerin GayrimeĢruluğu. Doğu-Batı Dergisi, Popüler Kültür Özel Sayısı (15), 65-104.
- ERDOĞAN, Ġ., ĠġLER, E. K., & TAMER, A. (2006). Popüler Kültür ve Türkiye. M. Zencirkıran içinde, Dünden Bugüne Türkiyenin Toplumsal Yapısı. Ankara: Nova Yayınları.
- GAZIMIHAL, M. R. (2006). Anadolu Türküleri ve Musiki İstikbalimiz. Ġstanbul: Ötüken.
- KARATAġ, Ö. S. (2008). Klasik Türk Musikisi Eğitimi Konusunda Ġstanbul. Journal of Graduate School of Social Sciences , 11 (1), 115-119.
- KAYA, Y. (2012). The Music Revolution as Signs of Radical Modernization in the Early Turkish Republic. History Studies, International Journal of History , 4 (1), 279-298.
- ÖKSÜZOĞLU, O., & ÖZKAN, M. M. (2010). ġanlıurfa Mevlevihanesi ve ġanlıurfa Mevlevihane'sinde Yapılan Dini Musiki Ġcralarının La Dini Musiki Ġcralarına Yansıması. Dünyada Mevlana İzleri - Bildiriler (s. 395-411). SÜMAM Yayınları:5 / Bildiriler Serisi: 2.
- ÖTKEN, N., & KIZMAZ, Ġ. (2012). Bir halk oyununun popülerleĢmesi; endüstrinin yeni ürünü ―Kolbastı‖. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi , 9 (1), 484-495.
- ÖZALP, N. (2000). Türk Musikisi Tarihi I. Ġstanbul: MEB.
- ÖZCAN, N. (2001b). Türk Din Musikisi Ders Notları. Ġstanbul.
- ÖZCAN, N. (2001a). Türk Musikisi Tarihi. Ġstanbul: M.Ü. Ġ.Fakültesi BasılmamıĢ Ders Notları.
- PARĠKH, M. (1999). The Music Industry in the Digital World: Waves of Changes. New York: Institute for Technology & Enterprise.
- ġAHĠN, M., & DUMAN, R. (2008). Cumhuriyetin Yapılanma Sürecinde Müzik Eğitimi. ÇTTAD , 7 (16-17), 259-272.
- SƏFƏROVA, Z. (2006). Azerbaycan Musiki İlmi; XIII-XX Asırlar. Bakü: AzerneĢr.
- SƏFƏROVA, Z. (2006). Kitabül-Ədvar Musiqidə Dairələrlə Tanış Olmaq Üçün Müxtəser Məlumat Kitabı. (M. Payızov, Çev.) Bakü: ġə rq – Qə rb.
- SELÇUK, G. (2011). Postmodern Söylem ve Popüler Kültür Kavramının Semantik DönüĢümü. Journal of Yasar University , 23 (6), 3645-3659.
- SEZĠKLĠ, U. (2007). Abdülkâdir Merâgî ve Câmiu'l-Elhân'ı. Ġstanbul: MÜSBE YayınlanmamıĢ Doktora Tezi.
- SOYSAL, F. (2012g). Erken Çocukluk Dönemi Müzik Eğitimi (Musical Education in the Early Childhood Period ). The Journal of Academic Social Science Studies, Doi numbersı: http://dx.doi.org/10.9761/jasss_81. , 5 (3), 205-221.
- SOYSAL, F. (2012c). Listening to Foreign (Popular) Music: Research on the Music Preferences of 11-13 Group Children in Turkey. Review of Higher Education and Self-Learning (RHESL) , 5 (16), 78-90.
- SOYSAL, F. (2012b). Rast Muğam Formu ġubelerini OluĢturan GuĢeler. Uluslararası Müzik Araştırmaları Sempozyumu "Müzik ve Kültürel Doku" (s. 60). Trabzon: KTÜ.
- SOYSAL, F. (2012e). Rast Muğamı Çerçevesinde Azerbaycan Muğam Kavramı. Diyarbakır, ISBN: 978-605-86673-1-0: FS Yayıncılık.
- SOYSAL, F. (2012h). Tarihi Olaylar Işığında Rumeli Olay Türküleri. Diyarbakır, ISBN:978- 605-86673-2-7: FS Yayıncılık.
- SOYSAL, F. (2011). Teaching Music Theory in an Effective and Amusing Way. Intellectbase Consortium, International Handbook of Academic Research and Teaching (IHART). 20, s. 477-486. Las Vegas, USA: Intellectbase Consortium.
- SOYSAL, F. (2012a). Teaching Music Theory in an Effective and Amusing Way: An Approach to Teach Music Theory by Painting. Review of Higher Education and SelfLearning – RHESL , 5 (14), 36-47.
- TEKĠNALP, ġ. (2005). KüreselleĢen Dünyanın Bunalımı: Çokkültürlülük. Journal of Istanbul Kültür University , 75-87.
- TOKER, H. (2012). Sultan Abdülaziz Dönemi'nde Osmanlı Sarayında Musiki. Ġstanbul: BasılmamıĢ, Marmara Üniversitesi, SBE Doktora Tezi.
- TURABĠ, A. H. (1996). el-Kindi’nin Mûsiki Risâleleri. Ġstanbul: MÜSBE BasılmamıĢ Yüksek Lisans Tezi.
- TURABĠ, A. H. (2007). Fârâbî ve Mûsikî. Bilim ve Ütopya (154), 34-36.
- TURABĠ, A. H. (2005). Fârâbî'nin Mûsikî Alanındaki GörüĢleri ve Eserleri. Uluslararası Fârâbî Sempozyumu Bildirileri (s. 47-63). Ankara: Elis Yayınları.
- TURABĠ, A. H. (2004). İbn Sînâ: Mûsikî. Ġstanbul: Litera Yayıncılık.
- ULUDAĞ, S. (1992). İslam Açısından Musiki ve Sema. Bursa: Dergah Yayınları.
- UYGUN, M. N. (1999). Safiyyüddin Abdülmü'min Urmevî ve Kitâbü'l-Edvârı. Ġstanbul: Kubbealtı NeĢriyatı.
- WILLIAMS, R. (1985). A Vocabulary of Culture and Society. New York: Oxford University Press.
- YARMAN, O. (2010). Alaturka Müziğin Yasaklanmasında Atatürk: Belgeler Zemininde Bir Çözümleme. Ocak 22, 2012 tarihinde ozanyarman: www.ozanyarman.com adresinden alındı
