Author :
Abstract
Bu araştırmada, üniversite öğrencilerinin umut ve psikolojik iyi oluşları arasındaki ilişkide içsel ve dışsal yaşam amaçlarının aracı rolünü incelemek amaçlanmıştır. Araştırma Türkiye’de bir devlet üniversitesinin farklı fakültelerinde öğrenim gören 269’u (% 52.6) kadın ve 242’si erkek (% 47.4) toplam 511 üniversite öğrenci üzerinde gerçekleştirilmiştir. Öğrenciler 18-30 yaş arasında olup, yaş ortalamaları 21.95’tir (Ss=2.30). Araştırmada Sympson (1999) tarafından geliştirilmiş, Özbay, Terzi ve Aydoğan (2011) tarafından Türkçe’ye uyarlaması yapılmış olan “Özel Yaşam Alanı Umut Ölçeği”, Diener ve arkadaşları (2009, 2010) tarafından geliştirilmiş, Telef (2011; 2013) tarafından Türkçe’ye uyarlanmış olan “Psikolojik İyi Oluş Ölçeği” ve İlhan (2009) tarafından geliştirilmiş olan “Yaşam Amaçları Ölçeği” kullanılmıştır. İçsel ve dışsal amaçların umut ve psikolojik iyi oluş arasındaki aracı rolünü test etmek için Preacher ve Hayes’in (2008) önerileri doğrultusunda regresyon temelli aracılık makrosu kullanılmıştır. Dolaylı etkilerin değerlendirilmesinde Sobel Z ve bootstrapping kullanılmıştır. Aracılık testleri yapılmadan önce değişkenlere ait betimsel istatistikler belirlenmiş, değişkenler arası ilişkiler Pearson Çarpım Momentler Korelasyon analizi ile incelenmiştir Araştırma sonucunda psikolojik iyi oluşun umut, içsel ve dışsal amaçlar ile orta düzeyde pozitif yönde anlamlı ilişkileri olduğu belirlenmiştir. Bununla birlikte, üniversite öğrencilerinde içsel ve dışsal yaşam amaçlarının psikolojik iyi olmanın anlamlı yordayıcıları olduğu saptanmıştır. Aracılık analizleri sonucunda ise hem içsel hem de dışsal yaşam amaçlarının umut ve psikolojik iyi oluş arasındaki ilişkide kısmi aracı role sahip olduğu belirlenmiştir. Sonuç olarak, öğrencilerin umutlarının artması onların içsel ve dışsal yaşam amaçlarını arttırmakta ve bu artışla birlikte psikolojik iyi oluşları güçlenebilmektedir.
Keywords
Abstract
In our research, it is aimed to investigate the mediating role of college students' intrinsic and extrinsic life purpose related to their hopes and psychological well-being. The study has been carried out with 511 university students including 269 (52.6%) women and 242 (47.4%) men that have studied at different faculties of a state university in Turkey. “The Domain Specific Hope Scale” developed by Sympson (1999) and adapted to Turkish by Özbay, Terzi and Aydoğan (2011); “Psychological Well-being Scale” developed by Diener and his colleagues (2009, 2010) and adapted into Turkish by Telef (2011; 2013) and “Life Purpose Scale” developed by İlhan (2009) have been used. The technique as regression-based mediator macro which has been offered by Preacher ve Hayes (2008), has been used to determine the mediating role of intrinsic and extrinsic life purpose in the relationship between hope and psychological well-being. Sobel Z and bootstrapping have been used in evaluating the indirect effects. Descriptive statistics of variables were determined before mediation tests, and correlations between variables were analyzed by Pearson’s Product-Moments Correlation analysis. When we look at correlational findings, moderate positive relationships have been found between psychological well-being and hope and intrinsic, extrinsic life purpose. Nevertheless, it has been determined that both of intrinsic and extrinsic life purpose are significant predictors of psychological well-being. According to mediating results it has been found that both of intrinsic and extrinsic life purpose have mediated the relationship between hope and psychological well-being partially. As a result, it can be said that an increase in students' hopes increases their intrinsic and extrinsic life purpose, and with this increase their psychological well-being can be strengthened.
