Author :
Abstract
Programlama araçlarının sürekli gelişmesi ve sektördeki değişimin çok büyük boyutlarda olması, meslek elemanları ve öğrenciler için kendi kendine öğrenme stratejisini zorunlu kılmaktadır. Öğrenilen bir yazılım aracının kısa sayılabilecek bir sürede güncelliğini kaybetmesi ve yeni araçların çok kısa bir zaman içinde öğrenilme zorunluluğu, öğretimde yeni dinamiklerin hayata geçirilmesini zorunlu kılmaktadır. Bu zorunluluk, özellikle programlama öğretiminde, kendi kendine öğrenme dinamikleri üzerine kurulu, Probleme Dayalı Öğrenme (PDÖ) modelini çok önemli bir destek modeli haline getirmektedir. Böylece klasik model ve PDÖ modeli ile karma bir öğretim modeli yaratmak mümkün olabilir. Bu amaca uygun olarak Ege Üniversitesi, Tire Kutsan Meslek Yüksekokulu Bilgisayar Programcılığı bölümünde öğretim gören 100 öğrenci, 50’şer kişiden oluşan iki gruba ayrılarak, geleneksel öğretim modeli (kontrol grubu) ve PDÖ modeli (test grubu) ile C# programlama dilinde metot konusunu öğrenmeye tabi tutuldular. Metot konusunun hangi düzeylerde öğrenildiğini test etmek amacıyla öğrencilere 5’er adet soru soruldu ve 100 puan üzerinden değerlendirmelerle öğrencilerin konuya hâkimiyetleri test edildi. Sınav kâğıtları, konusunda uzman üç öğretim elemanının değerlendirdiği puanların ortalaması üzerinden yapıldı. Ortalamaların virgülden sonraki değerleri yuvarlandı ve notların tamsayı değerlerden oluşması sağlandı. İki farklı öğretim modeli ile öğretim gören öğrenci gruplarının aldığı puanlara ortalamalar arası fark testi uygulandı, test işlemi sonunda PDÖ modeli ile öğretim yapılan grubun, daha başarılı olduğu sonucuna ulaşıldı.
Keywords
Abstract
Continuous development of programming tools and the large size of the changes in IT training sector requiresthe self learning strategy. Learned a software tool which can be considered a tool to be come obsolete in a short time and new tools in this are a have to be learned in a very short time which makes education compulsory implementation of a new dynamic. This requirement especially in programming education, Problem Based Learning (PBL) board on the dynamics of self-learning (PBL) model makes it a very important alternative. In this way, it may be possible to create a hybrid model for education. In accordance with this objective, the students studying at Ege University Tire Kutsan Vocational High School, Computer Programming Department divided into two groups consisting each of 50. Traditional teaching model is named control group and PBL model is test subjected to learning method in the in C# programming language. In order to test whether the method learned at what level, students were asked for 5 questions on the subject methods and test results about mastery of subject were questioned. Evaluation is made based on the average of the scores by three instructors. The values of decimal points are rounded. The difference between the two mean scores was applied to the scores of the groups of students who were taught with two different teaching models. At the end of the test process the group that was teaching with PBL was found more successful than other educational method.
Keywords
- Akpınar, Y. ve Altun, A. (2014). Bilgitoplumu okullarında prog-ramlama eğitimi gereksinimi, İlköğretim Online, 13(1), dy:1-4, On-line.
- Algan, S. (2010). Her yönüyle C# programlama. Pusula Yayıncılık, İstanbul.
- Alper, A. ve Deryakulu, D. (2008). Web ortamlı probleme dayalı öğrenmede bilişsel esneklik düzeyinin öğrenci başarısı ve tutumları üzerindeki etkisi, Eğitim ve Bilim 2008, Cilt:33, Sayı:148.
- Aydede, M.N. ve Kesercioğlu, T. (2012). Aktif öğrenme uygulamalarının öğrencilerin kendi kendine öğrenme becerilerine etkisi, Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi,43: 37-49.
- Boran A.İ. ve Aslaner, R. (2008). Bilim ve sanat merkezlerinde matematik öğretiminde probleme dayalı öğrenme, İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt:9, Sayı:15, Bahar 2008, 5: 15-32.
- Barrows, H.S. and Tamblyn, R. M. (1980). Problem-based learning and approach to medical education. New York: Springer Publishing Co.
- Demirel, M. ve Turan, B. A. (2010). Probleme dayalı öğrenmenin başarıya, tutuma, biliş ötesi farkındalık ve içgüdü düzeyine etkisi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38:55-66.
- Edens, K.M. (2000). Preparing problem solvers for the 21st. Century through problem-based learning, College Teaching, 48(2), 55-57.
- Gates, B. (1999). The speed of thought, Doğan Kitap, Güneşli, İstanbul.
- Grabinger, S.,Dunlap, J.C. and Duffield, J.A. (1997). Rich environments for active learning in action: Problem based learning, Research in Learning Technology, ALT-J. Routledge Taylor and Francis Group.
- Günhan, B. ve Başer, N. (2008). Probleme dayalı öğrenme yönteminin öğrencilerin matematiğe yönelik tutumlarına ve başarılarına etkisi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt:8, Sayı:1, Yıl:8, Haziran 2008.
- Gürkan, E. (2011). Probleme dayalı öğrenmenin öğrenme ürünlerine problem çözme becerisine, öz yeterlilik algı düzeyine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 40: 221-232.
- İkiz, F.; Püskülcü, H. ve Eren, Ş. (2015). İstatistiğe giriş, Seçkin Yayıncılık, İstanbul.
- Kaya, A. (2015). A reserach on motivation deficiency for associate degree students of higher education, International Conference on Re-search in Educationand Science (ICRES), April 23-26, Antalya, Turkey.
- Kinnunen, P. And Malmi, L. (2005). Problems in problem-based learning experinces, analysis and lessons learned on an introductory programming course, journal Informatics in Education-an International Journal, page:193-214, issue no. 2., Central and Eastern European Online Library.
- Kotter, P. Schlesinger, J. ve Leonard, A. (1991). Choosing strategies for change, Management of change, A Harvard Business Review Paper-back, Boston.
- Körükçü, E., Şengül, S. (2018), Zenginleştirilmiş öğrenme ortamında 7. Sınıf Öğrencilerinin Matematiksel Zihin Alışkanlıklarından İletişim Kurma Becerisinin Gelişiminin İncelenmesi, The Journal of Acade-mic Social Science Studies (JASSS), Number 68, p.1-40, Summer I 2018.
- Law, N.Y.W. (2011). Keynote Spekar of ICITS 2011, Associate Dean of Education Faculty Director of Centre for Information Technology in Education.University of Hong Kong.
- McKay, G. (2010). Cesur ol, değişime ayak uydur, Kalipso Kişisel Gelişim, Kalipso Yayınları, İstanbul.
- Musal, B., Akalın, E., Kılıç, O., Esen, A. ve Alıcı, E. (2002). Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi prob- leme dayalı öğretim programı, süreçleri ve eğitim yönlendiricilerinin rolü, Tıp Eğitimi Dünyası, 9 Ekim 2002.
- Nuutila, E.,Törma, S., Kinnunen, P. and Malmi, L. (2008). Learning programming with PBL method- Experiences on PBL cases and tutoring, Teaching of programming, LNCS 4821, pp:47-67. Springer-Verlag Berlin Hiedelberg, 2008.
- Paulo, L, Ambrosio, Costa, F.M. (2010). SIGCSE’ 10 Proceedings of the 41 st. ACM technical Symposium on Computer Science Education, Pages:495-499,Milwaukee, Wisconsin, USA.
- Peppard, J. (1993). IT strategy for business, Pitman Publishing, New York.
- Selçuk G.S., Karabey B. ve Çalışkan S. (2011). Probleme dayalı öğrenmenin matematik öğretmen adaylarının ölçme ve vektör konularındaki başarılar üzerine etkisi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Yıl:2011, Cilt: 8, Sayı:15, s:313-322.
- Taşkın, E. (2001). İşletme yönetiminde eğitim ve geliştirme, Papatya yayıncılık, İstanbul.
- Toros, S, Yeşiltaş, E., (2015). Sosyal Bilgiler öğretimde bilgisayar destekli öğretiminin kavram yanılgılarını giderme üzerine etkisi, The journal of Academic Social Science Studies, (JASSS), No:39, S:157-172.
- Ülger, K. ve İmer, Z., (2013). Probleme dayalı öğrenme yaklaşımının öğrencilerin yaratıcı düşünme becerileri üzerine etkisi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(1), 382-392.
- Yaman, S. ve Yalçın, N. (2005). Fen bilgisi öğretiminde problem dayalı öğrenme yaklaşımının yaratıcı düşünme becerisine etkisi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29:229-236.
