Author :
Abstract
Türk edebiyatında kendine bir yer bulan Kıbrıslı Türk şairlerden biri de Nevzat Yalçın’dır. Yalçın, Türk edebiyat tarihinde “Hisarcılar” diye anılan edebî topluluğun bir üyesi olarak, başlangıcından sonuna kadar (1950-1980) şiirleri, yazıları ve fikirleriyle Hisar ailesinin en sadık temsilcilerinden olmuştur. 1926 yılında Kıbrıs’ın Baf şehrine bağlı Poli kasabasında dünyaya gelen şair, 1945’te üniversite eğitimi için Türkiye’ye gitmiş ve bu tarihten sonra, Kıbrıs’la bağını hiçbir vakit koparmamakla birlikte, ömrünün son gününe kadar Türkiye, İngiltere ve Almanya’da yaşayarak, 31 Ekim 2012’de Köln-Almanya’da hayata gözlerini yummuştur. Nevzat Yalçın’ın sanatı mensubu olduğu Hisar dergisinin millî ve geleneksel bir edebiyattan yana olan zevk ve estetiği içinde gelişmiş olmakla beraber, şair ilk şiirlerini Kıbrıs’ta çıkan dönemin gazete ve dergilerinde yayımlamıştır. Bunlar, 1940-50 arasındaki verimleri olan, tamamen taklit yolunda yazılmış gençlik dönemi şiirleridir. Aruz ve hece ölçüsünün kullanıldığı bu şiirlerde daha çok Halk ve Divan şiiri geleneklerinin etkisi görülür. Nevzat Yalçın’ın sanatının ikinci evresi, olgunluk çağı sayılan Hisar dönemidir. Edebî varlığını büyük oranda Hisar dergisinde göstermiş olan Yalçın, bu dönem şiirlerini “A” Sokağı (1969) ile Güneş ve Adam (1977) adlarını verdiği iki şiir kitabında toplar. Bu şiirlerinde çoğunlukla aşk, özlem, doğa ve yurt sevgisi temalarını işler. Önceleri ölçü, uyak gibi biçim ögelerini önemseyen, hece ve aruz vezniyle yazan, klasik nazım şekillerini kullanan Yalçın, giderek serbest vezne ve şiire yönelir. Nevzat Yalçın’ın olgunluk çağı şiiri; duygu, düşünce ve hayalin ustaca birleştirildiği, gelenekten büyük ölçüde yararlanan, Ahmet Haşim ile Yahya Kemal’in saf şiirinden beslenmiş, Batı şiirine de açık sentez bir şiirdir. Durgunluk dönemi olarak nitelendirilebilecek Hisar sonrasındaki şiirleri ise, şairin sanatının üçüncü devresini teşkil eder. Yalçın, bu evrede kaleme aldığı şiirlerinin hiçbirini yayınlatmaz. Bunlar ancak şairin ölümünden sonra, Hatem Türk tarafından bir araya getirilerek Nevzat Yalçın Şiirler (2015) adıyla neşredilir. Şairin bu dönem ürünleri, Hisar’daki şiirlerine benzemeyen, onun ilerleyen yaşlarındaki duygu, düşünce dünyasını yansıtan ve politik içeriğe de yer veren şiirleridir. Bu makalede Nevzat Yalçın’ın şiirinin bütün evreleri ele alınarak, şiirleri yapı ve muhteva unsurları bakımından değerlendirilmeye çalışılmıştır. Yanı sıra, şairin sanatını daha iyi çözümleyebilmek adına şahsiyeti, ruhî ve sosyal portresi de ana kaynaklardan yararlanılarak ortaya konulmuştur. Böylece bu incelemenin en büyük amacını teşkil eden, Kıbrıs Türk kültür ve edebiyatının Türk edebiyatına açılmış önemli bir değeri olan Nevzat Yalçın üzerinde farkındalık sağlanmıştır.
Keywords
Abstract
Nevzat Yalçın is one of the Turkish Cypriot poets who found place in Turkish literature. Yalçın, as a member of the “Hisarcılar” literary group, as known in the history of Turkish Literature, from the beginning to the end (1950-1980); he was a loyal representative of the Hisar group with his poems, writings and ideas. He was born in 1926 in Poli, Pafos district. In 1945 he went to Turkey for his university education, and although he never lost his connection with Cyprus, he lived in Turkey, England and Germany till the end of his life. He died in Köln, Germany on the 31st of October, 2012. Although Nevzat Yalçın’s art developed in the taste and style of the Hisar Magazine’s national and traditional literature, he published his first poems in Cyprus, in the magazines and newspapers of that time. These poems were written between 1940-1950 and they are youth poems and more like imitations. In these poems, in which the poet used metrical system and syllabic meter, the influence of Folkloric poetry and Divan poetry is seen. The second period of Nevzat Yalçın’s art is the Hisar period and considered to be his prime. Most of his work was published in the Hisar magazine. He collected these poems in two books, “A” Sokağı, 1969 (“A” Street), and Güneş ve Adam, 1977 (the Sun and the Man). The themes of these poems are mostly love, longing, nature and love of the country. In the beginning he used metrical system and classic verse forms, and gradually he moved to free verse. Nevzat Yalçın, in his prime poems, masterly compounds the emotion, thought and imagination in the western way; he uses tradition a great deal; inspired by Ahmet Haşim and Yahya Kemal’s poetry, and made a synthesis out of all these. The poems written after Hisar belongs to the third period that qualify as the stagnation time. Yalçın, didn’t publish any of the poems he wrote in this period. These poems were collected by Hatem Türk and published after the poet’s death as Nevzat Yalçın Şiirler (2015). The poems of this period were unlike the poems published in Hisar, as they reflected his feelings and thought of advance age and they are quite politic. This article treats all phases of Nevzat Yalçın’s poetry and evaluates his work from the structural and contextual point of view in order to be able to analyse his poetry better, put forward and make use of his personal, spiritual and social portrait. Thus, this study’s main aim is to raise awareness about Nevzat Yalçın, a Turkish Cypriot poet and writer who found place in Turkish Literature.