Author :
Abstract
İnsanlık tarihi kadar eski olan suç, nedenleri ve sonuçlarıyla toplumları etkileyen bir olgudur. Suçu ortaya çıkaran ve birbiriyle etkileşim halinde olan birçok faktör bulunmaktadır. Bu faktörler değişik bilim dalları tarafından ele alınmakta ve suçu önlemeye yönelik çalışmalar yapılmaktadır. Bu bilim dallarından biri de coğrafya olup, mekânın suç oluşumundaki rolünü açıklamaya çalışmaktadır. Kuşkusuz suç bir mekân parçası üzerinde gerçekleşmektedir. Suçun mekândaki dağılışı, diğer olaylarla bağlantıları ve sebep‐sonuç ilişkisi ve dağılışı açısından coğrafyanın inceleme alanı içerisindedir. Yerleşim merkezlerinde işlenen suçların sayısı doğrudan nüfus miktarı ile ilgilidir. Bir yerleşim biriminde nüfus ne kadar fazla ise suç işlenme olasılığı da o kadar yüksektir. Bu bakımdan barındırdığı nüfus miktarı ve kozmopolit yapısıyla kentler kır yerleşmelerine göre suç üretme kapasiteleri daha yüksek olan yerleşmelerdir. Sahip olduğu zenginlik, yabancılaşma ve zayıflayan sosyal denetim mekanizmaları kentlerde suçun işlenmesi için ideal bir ortam oluşturmaktadır. Bu yerleşmelerden biri de Erzincan kentidir. Bu çalışmada Erzincan kentinde meydana gelen suç türleri ve bu suçlar arasında en fazla görülen kişiye karşı işlenen suçlar incelenmiştir. Kişiye karşı işlenen suçların dağılımı ve bu dağılıma etki eden sosyo-mekânsal farklılıklar irdelenmiştir. Bu amaç doğrultusunda Erzincan İl Emniyet Müdürlüğü 2017 yılına ait suç istatistiklerinden yararlanılmıştır. Elde edilen veriler doğrultusunda kişiye karşı işlenen suç türleri ile kent içi arazi kullanımı ve sosyoekonomik özellikler arasındaki bağlantılar ele alınmıştır. Suç olayları zaman mekân boyutuyla incelenerek coğrafi bakış açısıyla yorumlanmaya çalışılmıştır.
Keywords
Abstract
Crime, which is as old as the history of humanity, is a phenomenon affecting societies with its causes and consequences. There are many factors that cause crime and interact with each other. These factors are handled by various disciplines and studies are being conducted to prevent crime. One of these disciplines is geography and tries to explain the role of space in crime formation. There is no doubt that crime takes place on a piece of space. The distribution of crime in space, its connections with other events and the cause-effect relationship and distribution are within the scope of geography. The number of crimes committed in the settlement centers is directly related to the population. The greater the population in a settlement, the higher the likelihood of committing a crime. In this respect, with the cosmopolitan structure and population, the cities have higher capacities to produce crime than rural settlements. Its wealth, alienation and weakening social control mechanisms provide an ideal environment for committing crime in cities. One of these settlements is the city of Erzincan. In this study, the types of crimes that occurred in the city of Erzincan and the crimes committed against the most common ones were examined. The distribution of crimes against the person and the socio-spatial differences affecting this distribution are examined. For this purpose, the crime statistics of 2017 were used. In the light of the data obtained, the relationship between the types of crimes committed against the person and urban land use and socioeconomic characteristics were discussed. Crime events were examined in terms of time and space and interpreted from a geographical point of view.
Keywords
- Aksoy, E. (2007). Suç ve Güvenli Kent Yaklaşımı. TMMOB Mimarlar Odası Bülteni; Kent ve Suç Dosyası, Bülten 55, 11-16.
- Aliağaoğlu, A. (2007). Balıkesir Şehrinde Suçlar: Coğrafi Bir Yaklaşım (2005). Ankara: Detay Yayıncılık.
- Aliağaoğlu, A. ve Alaeddinoğlu, F. (2005). Erzurum Şehrinde Mala Karşı İşlenen Suçlar: Coğrafi Bir Yaklaşım. Polis Bilimleri Dergisi, 7(1), 17–42.
- Aliağaoğlu, A. ve Yılmaz Çildam, S. (2016). Bandırma Şehrinde Suçlar (2006-2008): Coğrafi Bir Yaklaşım. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(35), 19-53.
- Apaydın, C. (2011). Taksirle Yaralama Suçu. Ankara Barosu Dergisi, Yıl:69, 2011/1, 59-114.
- Centel, N., Zafer, H. ve Çakmut, Ö. (2007). Kişilere Karşı İşlenen Suçlar. İstanbul: Beta Yayıncılık.
- Cihan, E. (1978). Cebir Kullanma Cürmü. İstanbul: Fakülteler Matbaası.
- Çalışkan, V. ve Aksak, P. (2010). Çanakkale Kentinde Mala Karşı İşlenen Suçların Coğrafi Dağılış Özelliklerinin İncelenmesi (2007). Marmara Coğrafya Dergisi, 22, 245-275.
- Dönmezer, S. (1994). Kriminoloji. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
- Gökcen, A. ve Balcı, M. (2011). Kasten Öldürme Suçu (TCK. m.81). Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, 17(1-2), 95-218.
- Gökulu, G. (2010). Kent Güvenliği Kentleşme ve Suç İlişkisi. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 24(1), 209-226.
- Günal, V. ve Şahinalp, M. S. (2009). Şanlıurfa Şehrindeki Hırsızlık Suçlarının Mekansal Analizi. Polis Bilimleri Dergisi, 11(1), 100-146.
- Günay Aktaş, S. (2014). Türkiye’de İntihar (2002-2011). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
- Gürbüz, M., Karabulut, M. ve Temir, Ö. (2013). Kayseri’de Oto ve Otodan Hırsızlık Suçlarının CBS ile Haritalandırılması ve Analizi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10 (1), 23-47.
- Gürbüz, M. ve Karabulut, M. (2008). Adana Beş Ocak Polis Karakolu Sorumluluk Bölgesinde Çocuk Suçlarının CBS ile Haritalandırılması ve Analizi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Hafızoğulları, Z. ve Ketizmen, M. (2008). 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu’nda Hayata Karşı Suçlar. Ankara Barosu Dergisi, Yıl:66, 1, 143-154.
- Harmancı, P. (2014). Dünya’daki ve Türkiye’deki İntihar Vakalarının Sosyodemografik Özellikler Açısından İncelenmesi. 1. Ulusal Sağlık Bilimleri Kongresi (Uluslararası Katılımlı) Bildiriler Kitabı, 20-21 Kasım, Ankara.
- İçli, T. G. (2007). Kriminoloji (7. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Kapani, M. (2013). Kamu Hürriyetleri. Ankara: Yetkin Hukuk Yayınları.
- Karakaş, E. (2004). Elazığ Şehrinde Hırsızlık Suç Dağılışı ve Özellikleri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler
- Karakaş, E. (2005). Uygulamalı Coğrafyada Suç Haritaları I: Veri Kaynakları. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler
- Karakaş, E. (2005). Uygulamalı Coğrafyada Suç Haritaları II: Suç Harita Tipleri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(2), 31-50.
- Karakaş, E. (2006). Elazığ Şehrinde Suçların Dağılışı ve Özellikleri. Doğu Coğrafya Dergisi, 15, 83-112.
- Karakaş, E. (2009). Suç Coğrafyası Çalışmalarında Veri Kaynakları. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(2), 25-41.
- Karakaş, E., Arslan, H. ve Karadoğan, S. (2003). Suç Araştırmalarında CBS Sistemiyle Oluşturulan Haritaların Önemi. 1. Polis Bilişim Sempozyumu, İçişleri Bakanlığı, Emniyet Genel Müdürlüğü, Bilgi İşlem Dairesi Başkanlığı, Ankara, 358-362.
- Karakaş, E. ve Sarıtarla, İ. H. (2016). Bilecik Kırsalında Zamana Göre Değişen Suçlara Coğrafi Bir Bakış: Hırsızlık. Nature Sciences, 11(2), 1-13.
- Kızmaz, Z. (2003). Ekonomik Yapı ve Suç: Bazı Araştırma Bulguları Üzerine Genel Bir Değerlendirme. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(2), 279-304.
- Korkmaz, A. (2014). İnsan Hakları Bağlamında Özel Hayatın Gizliliği ve Korunması. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 16(Özel sayı 1), 99-103.
- Özçelik, Ö. (2006). Balıkesir Merkez İlçesinin Suç Haritası. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
- Özden, P. P., Ün, K. H. ve İnce, Y. (2007). Kentsel Suç, Mekan ve Dönüşüm: Üsküdar ve Fatih İlçeleri Üzerinden Sorgulama. IV. KAY-FOR Buluşması, Kocaeli.
- Özer, Ö. (2009). Hakaret Suçu. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
- Özerkmen, N. (2012). Toplumsal Bir Olgu Olarak Şiddet. Akademik Bakış Dergisi, 28, 1-19.
- Özey, R. (2004). İnsan Davranışları, Hukuk, Güvenlik, Suç ve Coğrafya. Polis Dergisi, 39, 386-393.
- Ratcliffe, J. H. and McCullagh, M. J. (1999). Hotbeds of crime and the search for spatial accuracy. Geographical Systems, 1(4), 385-398.
- Sargın, S. ve Temurçin, K. (2009). Türkiye'de Suçlar ve Mekansal Dağılışı. International Davraz Congress (On Social and Economical Issues Shaping The World's Future), 24-27 Eylül 2009, Isparta, 2564-2584.
- Sargın, S. ve Temurçin, K. (2011). Türkiye’nin Suç Coğrafyası. Ankara: Polis Akademisi Yayınları.
- Sezer, A. (2006). Şiddet ve Fanatizm. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 7(2), 191-209.
- Sipahi, E. B. (2016). Türkiye’de Kent Sakinlerinin Suç Korkuları Üzerine Bir Araştırma. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(43), 2158-2169.
- Soyaslan, D. (1996). Kriminoloji. Ankara: Ankara Üniversitesi Yayınları No: 512.
- Taş, B. ve Akça, F. (2015). Coğrafi Bakış Açısıyla Ödemiş Şehrinde Kişiye Karşı İşlenen Suçlar. Türk Coğrafya Dergisi, 64, 61-68.
- Temurçin, K. ve Gürlevik, D. (2018). Almanya’da Suçun Coğrafi Açıklaması: Suçluluk, Göçmenlik ve Mekansallık. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 43, 16-45.
- Temurçin, K. ve Yakar, M. (2013). Türkiye Kırsalında Suçlar ve Suçların Türlerine Göre Dağılışı (1997). Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(28), 403-431.
- Tezcan, D., Erdem, R. M. ve Önok, M. R. (2007). Teorik ve Pratik Ceza Özel Hukuku. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Türkçe Sözlük, (2005). Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara.
- Uğur, A. (2013). Denizli Şehrinde Mala Karşı İşlenen Suçlarının Mekansal Analizi. Polis Bilimleri Dergisi, 15(2), 1-37.
- Uzun, A. ve Aliağaoğlu, A. (2009). Tokat Şehrinde Mala Karşı Suçlar. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(8), 430-444.
- Yeşiloğlu, Y. (2010). Tehdit Suçu. Yayımlanmamış Yüksek Lisan Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
- Yılmaz, A. ve Günay Ergün, S. (2006). Türkiye'de Şehir Asayiş Suçları: Dağılış ve Başlıca Özellikleri. Milli Eğitim, Eğitim ve Sosyal Bilimler Dergisi, 170, 230-249.
- Yılmaz, A. ve Günay Ergün, S. (2005). Şehir Güvenliği, Coğrafya ve CBS (Samsun örneği). Ege Üniversitesi Coğrafya Bölümü Sempozyumları III (Editör: M. Kirami ÖLGEN), İzmir, 323-327.
- Yıltırak, M. L. (2010). Balıkesir İli Kırsalında Kişilere ve Mal Varlığına Karşı İşlenen Suçlar (2004-2008): Coğrafi Bir Yaklaşım Yayımlanmamış Yüksek Lisan Tezi, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
- Yokuş Sevük, H. (2015). 6545 Sayılı Kanun İle Cinsel Dokunulmazlığa Karşı Suçlarda Yapılan Değişikliklerin Değerlendirilmesi. Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi, 3(2), 119-145.
- http://www.who.int/mental_health/media/en/426.pdf. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2019, http://www.who.int/mental_health/prevention/suicide/resource_jails_prisons.pdf. Erişim tarihi: 14
- Mart 2019.
