Author :
Abstract
Allah’a imandan sonra en önemli iman esaslarından birisi hiç şüphesiz âhirete imandır. Âhirete iman ilâhî dinlerin özellikle de İslam’ın temel inanç esaslarındandır. Kur’an’da âhiretten bahseden çok sayıda ayet vardır. Dünya hayatı geçici, âhiret ise sonsuzdur. Cennete gitmek ise inanan her Müslümanın temel hedefidir. Cennetin kazanılması için dünyada iman etmek en önemli şarttır. İmansız cennete gitmek mümkün değildir. Ancak Kur’an’da cennete gitmek için sadece iman etmekten bahsedilmez, sâlih ameller de cennete gitme vesilesi olarak takdim edilir. Buradan sâlih amel olmadan cennete gidilemeyeceği gibi yanlış bir sonuç çıkarmamak gerekir. Bazı şartlar dahilinde salt iman etmekle de kişi cennete gidebilir. Sâlih amel iman için bir zırh mesabesinde olup, kişinin imanını korumasına ve güçlendirmesine yardım ettiği için her zaman imanla birlikte anılır. Cennete giriş kişinin kendi amelleri dikkate alınarak belirlenmekteyse de Yüce Allah’ın izin verdiği meleklerin ve bazı sâlih kulların şefaatleri de geçerli olmaktadır. Cennet mükâfat yeridir. Cennet nimetleri dünyadaki nimetlerin kat kat fazlasıdır. Cennet ve nimetleri sonsuzdur. Cennette verilenler asla dünyada yapılanların matematiksel karşılığı değildir. Orada Yüce Allah’ın sonsuz rahmeti devreye girer ve cennetlikler ebedî bir hayatta asla dünyadaki amelleriyle karşılığını ödeyemeyecekleri lütuflara mazhar olurlar. Cennetin kapısından girildiğinde cennetliklere, gönülden her türlü süflî duyguyu silmek üzere Kevser havuzundan içirilir. İkram edilen suyla başlayan cennet nimetlerinin en üstünü ise yüce Allah’ın zatını temaşa etmektir.
Keywords
Abstract
One of the most important essentials of faith is doubtlessly believing in the hereafter after believing in Allah. Belief in the Hereafter is one of the fundamental beliefs of divine religions, especially in Islam. There are many verses in the Qur'an that mention about the hereafter. The life of the world is temporary and the Hereafter is eternal. Going to heaven is the main goal of every Muslim who believes. Belief in the world is the most important condition for the attainment of Paradise. It is not possible to go to heaven without faith. However, in the Qur’an, it is not only mentioned to believe in going to heaven, but good deeds are also presented as an occasion to go to heaven. It should not be wrong to conclude from here that one cannot go to heaven without righteous deeds. Under certain circumstances, one can go to heaven by pure faith. Goodness is armor for faith and is always remembered with faith because it helps one to maintain and strengthen faith. Although the entry into heaven is determined by one’s own deeds, the intercession of angels and some righteous servants permitted by Almighty Allah is also valid. The heaven is rewarding place. The heaven blessings are multiple times more than the blessings in the world. The heaven and its blessings are infinite and endless. What is given in heaven is never the mathematical equivalent of what is done in the world. Therein, the infinite mercy of Almighty God comes into play, and in the eternal life, the people who goes to heaven are granted grace that they cannot repay with their deeds in the world. When you enter through the gates of paradise, the top of the heaven blessings that start with the water offered from Kevser pool to erase all sorts of sensual feelings from the heart is to touch the essence of Almighty Allah.
Keywords
- Bağdâdî, A. (1991). Mezhepler Arasındaki Farklar, trc. Ethem Ruhi Fığlalı. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
- Bağdâdî, A. (2002). ‘Uṣûlü’d-dîn. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- Ebû Dâvud, S. b.-S. (1988). Sünenü Ebî Dâvud. Beyrut: Müessesetü’l-Kütübi’s-Sekafiyye.
- Eker, H. (1993). Ahiret Bilinci. İstanbul: Denge Yayınları.
- Esedî, M. H. (2001). Şefaat Üzerine, trc. Cafer Bendiderya v.dğr. İstanbul: Kevser Yayıncılık.
- Eş‘arî, E.-H. (1977). İbâne ‘an uṣûli’d-diyâne. Kahire: Dâru’l-Ensâr.
- Gölcük, Ş.-T. S. (2016). Kelam. Konya: Tekin Kitabevi.
- Hanbel, A. b. (1993). el-Müsned. Beyrut: Dâru İhyai’t-Türasi’l-Arabî.
- Hayyât, E.-H. A. (1993). el-İntiṣâr ve’r-red alâ İbni’r-Râvendî el-mülḥid. Beyrut: Evrâku Şarkiyye li’t-Tıbâat.
- İbn Fûrek, E. B. (1987). Mücerredü maḳâlâti’ş-şeyh Ebi’l-Ḥasen el-Eş‘arî. Beyrut: Dâru'l-Meşrik.
- İbn Mâce, M. b.-K. (1975). Sünen. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî.
- Kadı Abdülcebbâr, A. b. (2010). Şerḥu’l-‘uṣûli’l-ḫamse, ta‘lîk. Ahmed b. el-Hüseyin Mânkdîm. Kahire: Mektebetü Vehbe.
- Kadı Abdülcebbâr, A. b. (2012). el-Muġnî fî ebvâbi’t-tevhîd ve’l-adl. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- Kara, Ö. (2002). Kur’an’da Metafizik Bir Âlem: Cennet. İstanbul: Rağbet Yayınları.
- Karaağaç, H. (2016). Ihvân-ı Safâ Risâlelerinde Ölüm ve Ötesi. Asos Journal: The Journal of Academic Social Science 4/32, 115-128.
- Kılıçarslan, M. (2020). Molla Fenârî’nin Usûlü Üzere Meryem Suresi Tefsiri. İstanbul: Kalem Yayınları.
- Koçyiğit, T. (1974). Kur’an ve Hadiste Rü’yet Meselesi. Ankara: Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi
- Mâtürîdî, E. M. (2005-2007). Te’vîlâtü’l-Ḳur’ân. İstanbul: Dâru’l-Mîzân.
- Mâtürîdî, E. M. (2017). Kitâbü’t-tevḥîd. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
- Müslim, M. b.-K. (1991). Ṣaḥîḥu Müslim. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî.
- Namlı, A. (2018). İbadetler ve Allah’ın Çeşitlendirilmiş Sevaplandırma Şekilleri. Tasavvur: Tekirdağ İlahiyat Dergisi 4/2, 564-598.
- Namlı, A. (2019). Allah’ın İsim ve Sıfatlarının Sonsuzluğu Bağlamında Şefaat. RessCongress Uluslararası Eğitim Bilimleri ve Sosyal Bilimler Sempozyumu Bildirileri (s. 264-276). Nevşehir: Uluslararası Sosyal Bilimler Eğitimi Dergisi, 5/2 (2019).
- Nesefî, E.-M. (2003-2004). Tebṣıratü’l-edille fî ‘uṣûli’d-dîn. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
- Paçacı, M. (1994). Kur’an’da ve Kitab-ı Mukaddes’te Ahiret İnancı. İstanbul: Nun Yayıncılık.
- Pezdevî, E.-Y. (1963). Usûlü’d-dîn. Kahire: Dâru İhyâi’l-Kütübi’l-Arabiyye.
- Râzî, F. (1981). Mefâtîḥu’l-ġayb. Beyrut: Dâru'l-Fikr.
- Sâlih, S. (2014). Ölümden Sonra Diriliş Cennet-Cehennem, trc. Şerafeddin Gölcük. İstanbul: Kayıhan
- Sâlimî, E. Ş. (2017). et-Temhîd fî beyâni’t-tevḥîd. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
- Semerkandî, E. M. (2008). Aḳidetü’r-rükniyye. İstanbul: İsam Yayınları.
- Şahin, M. S. (1989). Cennet. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, 7/374-376. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı.
- Taberânî, E.-K. S. (1984). el-Mu‘cemü’l-kebîr. Kahire: Mektebetü İbn Teymiyye.
- Taberî, M. b. (2001). Câmi‘u’l-beyân an te’vîli âyi’l-Ḳur’an. Kahire: Hicr li’t-Tıbâati ve’n-Neşr.
- Taftâzânî, S. M. (2007). Şerḥu’l-aḳāid. Beyrut: Dâru'l-Beyrûtî.
- Topaloğlu-Çelebi, B.-İ. (2010). Kelam Terimleri Sözlüğü. İstanbul: İsam Yayınları.
- Toprak, S. (1997). Ölümden Sonraki Hayat Kabir Hayatı. Konya: Esra Yayınları.
- Toprak, S. (2015). Ahirete İman. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
- Uçkaç, A. (2007). Lutfu’l-Allâm fî Akâidi’l-İslam (Ehl-i Sünnet Akâidi). Malatya: Teknik Ofset.
- Zemahşerî, C. (1998). Keşşâf an ḥaḳaiḳi ġavâmiżi’t-tenzîl ve ‘uyûni’l-eḳâvîl fî vücûhi’t-te’vîl. Riyad: Mektebetü’l-Abîkân.
