Author :
Abstract
Devletin toplumsal yapıda meşruiyet zemini oluşturduğu ve ondan güç aldığı araçlardan biri egemenliktir. İktidarı elinde bulunduran, egemen olan, otorite kuran yapı; toplumu, üst otorite olmanın verdiği yetki ve güçle, mevcut düzene uygun olarak şekillendirebilmektedir. Kaynağı ne olursa olsun egemenlik bir iktidarın elinde hayat bulabilmektedir. Demokratik devletlerde iktidarı belirli süreler için halkın kendisi belirler. Seçmenler bu kararlarını, yasalar ile korunan hakları doğrultusunda çoğulcu bir anlayışla gerçekleştirir. Ancak demokratik de olsa mevcut demokrasi uygulamalarında bazı sorunsallar ortaya çıkabilir. Genel olarak yaş ve uyruk şartıyla toplumun belirli bir kısmının seçmen olarak kabul edilmesi, seçimlere katılmayan vatandaşların siyasal hak ve taleplerinin hangi yollarla karşılanacağı, mevcut siyasal partilerin beyanname ve programlarının toplumun belirli bir kısmında karşılık bulamaması gibi sorunsallar öne çıkmaktadır. Ayrıca azınlıkların hak ve taleplerinin uygulamaya nasıl yansıdığı, iktidar partisi seçmeninin, iktidarın aldığı herhangi bir kararı kabul etmemesi durumu gibi sorunsallar da demokrasi türü fark etmeksizin egemenliğin kullanımını etkilemektedir. Bu çalışmada demokratik devletlerde egemenlik hakkı ve iktidar ilişkileri anlatılmış, halkın egemenlik hakkını kullanırken yaşayabileceği sorunsallara vurgu yapılmıştır.
Keywords
Abstract
One of the means by which the state establishes a basis for legitimacy in the social structure and derives its strength from it is sovereignty. The structure that holds the power, dominates, establishes authority; It can shape the society in accordance with the current order with the authority and power given by being a supreme authority. Regardless of its source, sovereignty can come to life in the hands of a power. In democratic states, the people themselves determine the power for certain periods. Voters make these decisions in a pluralistic approach in line with their rights protected by law. However, even if it is democratic, some problems may arise in current democracy practices. Problems such as the acceptance of a certain part of the society as voters on the condition of age and nationality in general, the ways in which the political rights and demands of the citizens who do not participate in the elections will be met, the declarations and programs of the existing political parties are not met in a certain part of the society. In addition, problematic issues such as how the rights and demands of minorities are reflected in the practice, the situation of the ruling party voters not accepting the decision taken by the ruling party affect the use of sovereignty regardless of the type of democracy. This study discusses the sovereign right and power relations in a democratic state, the emphasis has been given to issues that may arise when using the right of people's sovereignty.
Keywords
- Aristo (1993). Politika. (Çev: Mete Tunçay). İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Aslan, C. (2004). Birey- Toplum- Devlet Kavramlaştırma ve Ara Değişken Olarak Etnisite. Adana: Karahan Kitabevi.
- Axford, B. & Rosamond, B. (2015). Political Participation. Politics: An Introduction. (Ed. B.Axford, G.K.Browning, R.Huggins, B.Rosamond, J.Turner, & A.Grant). London: Routledge.
- Berle, A. A. (1980). İktidar. (Çev: Nejat Muallimoğlu). İstanbul: Tur Yayınları.
- Bodin, J. (1992). On Sovereignty. (Çev. Julian H. Franklin). England: Cambridge University Press.
- Bourdieu, P. (1991). Language and Symbolic Power. (Çev: Gino Raymond and Matthew Adamson). United Kingdom: Cambridge Polity Press.
- Canetti, E. (1992). Kitle ve İktidar. (Çev: Gülşat Aygen). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Çam, E. (2002). Siyaset Bilimine Giriş. İstanbul: Der Yayınları.
- Çetin, H. (2003). Siyasetin Evrensel Sorunu: İktidarın Meşruiyeti- Meşruiyetin İktidarı, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi. C/S. 58 (3): 61-88.
- Dahl, R. A. (2001). Demokrasi Üstüne. (Çev: Betül Kadıoğlu). Ankara: Phoenix Yayınları.
- Erdoğan, M. (2001). Anayasal Demokrasi. Ankara: Siyasal Kitabevi.
- Farabi (2001). El-Medinetü’l Fazıla. (Çev: Nafiz Danışman), Ankara: MEB Yayınları.
- Fukuyama, F. (1999). Tarihin Sonu ve Son İnsan. 2. Basım. (Çev: Zülfü Dicleli). İstanbul: Gün Yayınları.
- Fukuyama, F. (2005). Devlet İnşası. 2. Basım, (Çev: Devrim Çetinkasap), İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Gökberk, M. (1946). Hegel’in Devlet Felsefesi. İstanbul Üniversitesi Felsefe Arkivi Dergisi, C/S. 1 (2- 3): 99- 129.
- Gökçe, G. (2007). Güçlü ve Zayıf Devlet Tartışmaları Bağlamında Türkiye, Konya: Çizgi Kitabevi.
- Göze, A. (2000). Siyasal Düşünceler ve Yönetimler. İstanbul: Beta Yayınları.
- Gözler, K. (2007). Devletin Genel Teorisi. Bursa: Ekin Kitabevi.
- Hegel, G. W. F. (1991). Hukuk Felsefesinin Prensipleri. (Çev: Cenap Karakaya). İstanbul: Sosyal Yayınlar.
- Heywood, A. (2013). Siyaset Teorisine Giriş. (Çev. Hızır M. Köse). İstanbul: Küre Yayınları.
- Hobbes, T. (2007). Leviathan. (Çev: Semih Lim). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Huntington, S. P. (1993). Üçüncü Dalga, Yirminci Yüzyıl Sonlarında Demokratlaşma. (Çev: Ergun Özbudun). Ankara: Türk Demokrasi Vakfı Yayınları.
- Ibn-i Haldun (2004). Mukaddime 1. Cilt, (Çev: Halil Kendir). İstanbul: Yenişafak Yayınları.
- Kaplan, İ. (1994). Demokrasi- Hukuk- Otorite. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi Dergisi. C/S. 49 (1): 267-271.
- Lijphart, A. (2016). Demokrasi Modelleri (Otuz Altı Ülkede Yönetim Biçimleri ve Performansları). (Çev: Güneş Ayas, Utku Umut Bulsun). İstanbul: İthaki Yayınları.
- Lipset, S. M. (1959). Requisites of Democracy: Economic Development and Political Legitimacy, The American Political Science Review, V/I. 53 (1): 69- 105.
- Locke, J. (2012). Yönetim Üzerine İki İnceleme. (Çev: Fahri Bakırcı). Ankara: Ebabil Yayınları.
- Lukes, S. (2005). Power: A Radical View. Basingstoke: Palgrave Macmillan.
- Machiavelli, N. (2015). Prens. (Çev: Anita Tatlıer). İstanbul: Doruk Yayıncılık.
- Nietzsche, F. (2003). Şen Bilim. (Çev: Levent Özşar). Bursa: Asa Kitabevi.
- Özbudun, E. (2011). Türk Anayasa Hukuku. 10. Baskı. Ankara: Yetkin Yayınları.
- Özipek, B. B. (2003). Devlet, Ed.: Mümtazer Türköne. Siyaset. Ankara: Lotus Yayınları.
- Parsons, T. (1969). Politics and Social Structure. New York: The Free Press.
- Rousseau, J. J. (2016). Toplum Sözleşmesi. (Çev: Ayşe Meral). İstanbul: Alfa Yayınları.
- Sartori, G. (2017). Demokrasi Teorisine Geri Dönüş. (Çev: Tunçer Karamustafaoğlu ve Mehmet Turhan), İstanbul: Sentez Yayıncılık.
- Schmitt, C. (2012). Siyasal Kavramı. (Çev: Ece Göztepe). İstanbul: Metis Yayınları.
- Schumpeter, J. (1971). Kapitalizm, Sosyalizm ve Demokrasi Cilt 2. (Çev: Rasin Tınaz). İstanbul: Varlık Yayınları.
- Swartz, D. (2011). Kültür ve İktidar, Pierre Bourdieu’nun Sosyolojisi. (Çev: Elçin Gen). İstanbul: İletişim
- Topakkaya, A. (2008). J. G. Fichte'de Devlet- Mülkiyet İlişkisi. Uludağ Üniversitesi Felsefe Bölümü Dergisi (Kaygı). C/S. 11: 181-191.
- Topçu, N. (2018). İradenin Davası Devlet ve Demokrasi. 8. Baskı. İstanbul: Dergah Yayınları.
- Touraine, A. (2015). Demokrasi nedir? (Çev: Olcay Kunal). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Wallerstein, I. (2007). Avrupa Evrenselciliği / İktidarın Retoriği. (Cev: Sinan Önal). İstanbul: Aram
