TÜRKÇE DERSİ 7. SINIF KAZANIMLARININ ÖĞRETMEN GÖRÜŞLERİNE GÖRE GÜÇLÜK DÜZEYİ

Author :  

Year-Number: 2021-Year: 14 - Number: 88
Yayımlanma Tarihi: 2021-11-29 23:53:48.0
Language : Türkçe
Konu : Türkçe Eğitimi
Number of pages: 29-44
Mendeley EndNote Alıntı Yap

Abstract

Çalışmanın amacı, ilköğretim 7. sınıf Türkçe dersinde öğretmenlerin kazandırmakta güçlük yaşadıkları kazanımları tespit etmektir. Çalışmanın deseni nicel araştırmalara ait tarama desenidir. Çalışma grubu 50 Türkçe öğretmeninden oluşmaktadır. Veri toplama aracı olarak anket kullanılmıştır. Ankette kapalı uçlu sıralama sorularından yararlanılmıştır. Araştırmada 2019 Türkçe Dersi Öğretim Programı’nda 7. sınıfta yer alan kazanımlar belirlenmiştir. Kazanımlar; dört temel beceri olan dinleme, konuşma, okuma, yazma becerileri ve dil bilgisi başlığı olmak üzere toplam beş öğrenme alanında değerlendirilmiştir. Ardından çalışma grubundaki alan öğretmenlerinin görüşüne başvurularak bu beş öğrenme alanında yer alan kazanımlardan,  kazandırılmasında en çok güçlük çekilen ilk üç kazanımı, güçlük çekme düzeylerine göre en yüksekten düşüğe olacak biçimde sıralamaları istenmiştir. Verilerin analizinde betimsel istatistik kullanılmıştır. Güçlük çekilen kazanımların, katılımcıların mesleki hizmet süresi ile ilişkisini incelemek için Spearman korelasyon analizi, eğitim düzeyi ile ilişkisini incelemek için Mann-Whitney U Testi kullanılmıştır. Elde edilen veriler ışığında, 7. sınıfta en çok güçlük çekilen kazanımların dinleme alanında %19,3 oranında “Dinlediklerinin/izlediklerinin içeriğini değerlendirir.”, okuma alanında %21,3 oranında “Metnin ana fikrini/ ana duygusunu belirler.”, konuşma alanında  %29,3 oranında “Hazırlıksız konuşma yapar.”, yazma alanında %21,3 oranında “Bilgilendirici metin yazar.”, dil bilgisi alanında %20,6 oranında “Basit, türemiş ve birleşik fiilleri ayırt eder.” kazanımı olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca güçlük çekilen bazı kazanımlar ile mesleki hizmet süresi, eğitim düzeyi gibi değişkenler arasında anlamlı bir ilişki olup olmadığı incelenmiş ve alanda yapılan diğer çalışmalarla benzerlikler tespit edilmiştir. Elde edilen veriler ışığında TDÖP’te açıklayıcı bilgilere daha fazla yer verilmesinin; kazanımların sınırlarının daha net çizilmesinin; ders kitaplarının dil bilimin kılavuzluğunda gözden geçirilmesinin; ders kitabı, program ve merkezi sınavlar arasındaki uyumsuzluğun giderilmesinin, ders esnasında farklı yöntem ve tekniklerden yararlanılmasının yaşanan güçlüğün giderilmesine katkı sağlayacağı ve alan öğretmenlerine yardımcı olacağı düşünülmektedir.

Keywords

Abstract

The aim of the study is to determine the achievements that teachers have difficulty in gaining in the 7th grade Turkish lesson in primary education. The design of the study is the screening design of quantitative research. The study group consists of 50 Turkish teachers. Questionnaire was used as data collection tool. Closed-ended ranking questions were used in the survey. In the research, the achievements in the 7th grade in the 2019 Turkish Language Curriculum were determined. Achievements; it was evaluated in a total of five learning areas, namely listening, speaking, reading, writing skills and grammar, which are four basic skills. Then, taking the opinions of the field teachers in the study group, they were asked to rank the first three acquisitions in these five learning areas, which were the most difficult to achievement, from the highest to the lowest according to the level of difficulty. Descriptive statistics were used in the analysis of the data. Spearman correlation analysis was used to examine the relationship between the difficult achievements and the length of professional service of the participants, and the Mann-Whitney U Test was used to examine the relationship with the education level. In the light of the data obtained, the most difficult achievements in the 7th grade were “Evaluating the content of what they listened/watched” by 19.3% in the listening area, 21.3% in the reading area “Determines the main idea / main emotion of the text.”, in the speaking area % 29.3% “Makes an impromptu speech”, 21.3% “Writes informative texts” in writing, 20.6% “Distinguishes simple, derived and compound verbs” in grammar has been found. In addition, it was examined whether there was a significant relationship between some of the achievements that were difficult and variables such as professional service time and education level, and similarities with other studies in the field were determined. In the light of the data obtained, it is necessary to include more explanatory information in TDÖP; clearer demarcation of achievements; review of textbooks guided by linguistics; it is thought that eliminating the incompatibility between the textbook, the program and the central exams, and using different methods and techniques during the lesson will contribute to the elimination of the difficulties experienced and will help the field teachers.

Keywords


  • Akın, E. (2015). Türkçe Çalışma Kitaplarındaki (6, 7 ve 8. Sınıflar) Dil Bilgisi Etkinliklerinin Çeşitli Açılardan Değerlendirilmesi. Turkish Studies, C/S. 10 (15): 19-34.

  • Akdin, E. (2019). Deneme ve Makale Türlerinin Öğretilme Güçlükleri ve Öğrenilme Düzeyleri (11. Sınıf Örneklemi). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Trabzon Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Trabzon.

  • Arıcı, H. (1997). İstatistik: Yöntemler ve Uygulama. Ankara: Meteksan.

  • Arhan, S. (2007). Öğretmen Görüşlerine Göre İlköğretim Okulları İkinci Kademe Konuşma Eğitimi (Ankara İli Örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

  • Asar, A., ve Gülerer, S. (2021). An Application for Persuasive Communication Instruction in Turkish Education. International Journal of Education and Literacy Studies, 9(3), 137-146.

  • Aydın, O. (1999). Ortaokullarda Dil Bilgisi Öğretimi Üzerine Öğretmen Görüşleri. TÖMER Dil Dergisi, S. (81): 23-29.

  • Balcı, A. (2010). Sosyal Bilimlerde Araştırma (8. baskı). Ankara: Pegem Akademi.

  • Baş, B. (2012). İlköğretim Türkçe Programına Sözlü ve Yazılı Kültür Temelli Bir Eleştiri. Kastamonu Eğitim Dergisi, C/S. 20 (1): 271-290.

  • Batur, Z. ve Asar, A. (2019). Ortaokul Öğrencilerinin Yazılı Anlatımda Düşünceyi Geliştirme Tekniklerini Kullanım Durumları (Zonguldak Örneği). Milli Eğitim Dergisi, C/S. 48(1): 129-147.

  • Benzer, A. (2017). Cumhuriyet Dönemi Karşılaştırmalı Ana Dili Öğretim Programları. Güzel, A. (Ed.), Başlangıçtan Günümüze Türkçenin Eğitim-Öğretim Tarihi Araştırmaları. Ankara: Akçağ.

  • Benzer, A. (2019). Dil Bilgisi Öğretiminde Öğretim Programı, Ders Kitabı ve Merkezî Sınav Çıkmazı. The Journal of Academic Social Science Studies, S. 76: 291-323.

  • Bıçak, N. ve Alver, M. (2018). 2018 Türkçe Öğretim Programına İlişkin Öğretmen Görüşleri. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, C/S. 7 (4): 2480-2501.

  • Bilgin, S. (2018). Türkçe Öğretmenlerinin İlköğretim Türkçe (6-8.Sınıflar) Öğretim Programı’nda Yer Alan Yazma Yöntem ve Tekniklerini Uygulama Durumları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Mersin Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Mersin.

  • Büyüköztürk, Ş.; Kılıç Çakmak, E.; Akgün, Ö.; Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (11.baskı). Ankara: Pegem Akademi.

  • Çeçen, M.A. ve Mete, G. (2011). 6-8. Sınıflarda Dil Bilgisi Etkinliklerine İlişkin Öğretmen Görüşleri. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, C/S. 3 (5): 47-62.

  • Çifci, M. (2017). 13.Yüzyılda Türkçe Eğitimi ile İlgili Çalışmalar. Güzel, A. (Ed.), Başlangıçtan Günümüze Türkçenin Eğitim-Öğretim Tarihi Araştırmaları. Ankara: Akçağ.

  • Diren, E. (2010). Türkçe Öğretim Programı 8.Sınıf Okuma Alanı Kazanımlarının Öğretmen Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi (Ankara İli Örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

  • Duran, E. ve Özdil, Ş. (2019). Metin Özetleme Becerisinin Geliştirilmesine Yönelik Bir Eylem Araştırması: PQRST Tekniği, Millî Eğitim, C/S. 48 (221): 215-230.

  • Durukan, E. (2013). Öğretmen Görüşleri Açısından Türkçe Dersi Öğretim Programları. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, C/S. 5 (8).

  • Erdem, İ. (2007).İlköğretim İkinci Kademede Dil Bilgisi Öğretiminin Sorunları Üzerine Bir Araştırma. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

  • Erdem, İ. (2008). Öğretmen Görüşlerine Göre Dil Bilgisi Konularının Öğretilme Güçlükleri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, C/S. 6 (1): 85-105.

  • Erkek, G. (2020). Ortaokul 8. Sınıf Öğrencilerinin Eleştirel ve Yaratıcı Dinleme Becerilerinin Geliştirilmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Uşak Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Uşak.

  • Flowerdew, J. (2013). Discourse in English Language Education. Abingdon: Routledge.

  • Franenkel, J. R., and Wallen, N. E. (2006). How to Design and Evaluate Research in Education (6. baskı). San Francisco: Mc Graw Hill.

  • Göğüş, B. (2018). Anadili Eğitim Programlarının Niteliği. Türk Dili 47(379-380): 40-48. (İlk baskı. 1983).

  • Gün, M. (2008). İlköğretim Okullarında Yapılandırmacı Eğitim Modeli’yle Türkçe Öğretiminde Karşılaşılan Zorluklar. Güzel, A. (Ed.), 1. Uluslararası Dünya Dili Türkçe Bilgi Şöleni (Sempozyumu). Ankara: TDK.

  • Güven, A.Z. (2011). İlköğretim İkinci Kademe Türkçe Dersi Öğretim Programına İlişkin Öğretmen Görüşleri. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, S. (29): 121-133.

  • Hall, G. (2015). Literature in Language Education (2th ed.). London: Palgrave Macmillan.

  • Halliday, M.A.K. (1999). The Notion of Context in Language Edication. Ghadessy, M. (Ed.),Text and Context in Functional Linguistics. Amsterdam: John Benjamins Publishing Company.

  • Hatch, E. (2001). Discourse and Language Education (6th ed.) New York: Cambridge University Press.

  • Kalaycı, N ve Yıldırım, N. (2020). Türkçe Dersi Öğretim Programlarının Karşılaştırmalı Analizi ve Değerlendirilmesi (2009-2017-2019). Trakya Eğitim Dergisi, C/S 10(1): 238-262.

  • Karadağ, Ö. (2012). Anlama Becerileri Açısından Türkçe Öğretim Programı (6,7,8. Sınıflar)’na Eleştirel Bir Bakış. Cumhuriyet Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, C/S. 36(1): 97-110.

  • Karasar, N. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemi (23. baskı). Ankara: Nobel.

  • Karahan, L. (2011). Dil Bilgisi Öğretiminde Bütün Parça İlişkisinin Önemi. Güzel, A. (Ed.), 1. Uluslararası Dünya Dili Türkçe Bilgi Şöleni (Sempozyumu). Ankara: TDK.

  • Kaygusuz, T. (2006). İlköğretim İkinci Kademede Türkçe Dil Bilgisi Öğretimi Üzerine Bir Araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.

  • Kemal, A. (2005). Dil Çocuklar Nasıl Öğrenir?, Yetiş, K. (Ed.), Atatürk ve Türk Dili 3, (s.1812-1821), Ankara: TDK (Özgün eser 1934 tarihlidir).

  • Maltepe, S. ve Gültekin, H. (2017). Zihin Haritası Tekniğinin Ortaokul Öğrencilerinin Okuduğunu Anlama ve Yazma Becerilerine Etkisi. HAYEF: Journal of Education, C/S. 14 (2): 79-92.

  • Mete, G. (2017). Ortaokul Türkçe Dil Bilgisi Öğretimine Yönelik Öğretmen Görüşleri. İnternational Journal of Language Academy, C/S. 5 (3): 306-328.

  • MEB, (2006). İlköğretim Türkçe dersi öğretim dersi (6,7,8. Sınıflar) öğretim programı.www.alonot.com

  • MEB, (2015). Türkçe dersi (1-8. sınıflar) öğretim programı.web.deu.edu.tr

  • MEB, (2017). Türkçe dersi öğretim programı (ilkokul ve ortaokul 1,2,3,4,5,6,7 ve 8.sınıflar). web.deu.edu.tr

  • MEB, (2019a).Türkçe dersi öğretim programı (ilkokul ve ortaokul 1,2,3,4,5,6,7 ve 8.sınıflar). www.meb.mufredat.gov.tr

  • MEB, (2019b). PISA 2018 Türkiye Ön Raporu. Ölçme ve Değerlendirme Sınav Hizmetleri Genel Müdürlüğü, Ankara.

  • Menteşe, H. (2013). Türkçe Dersi Öğretim Programının Öğretmen Görüşlerine Göre İncelemesi (Aydın İli Örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.

  • Menteşe, H. ve Gündoğdu, K. (2016). Ortaokul Türkçe Dersi Öğretim Programının Öğretmen Görüşlerine Göre İncelenmesi. Turkish Studies, C/S. 11 (3): 1723-1752.

  • Özdemir, E. (2018). Anadili Öğretimi. Türk Dili 47(379-380): 18-30. (İlk baskı. 1983).

  • Özer Özkan, Y. (2019). Problemin Çözümü İçin İhtiyaç Duyduğum Verileri Nasıl Elde Edeceğim. Turan, S. (Ed.), Eğitimde Araştırma Yöntemleri. Ankara: Nobel.

  • Peköz, B. (2011). İlköğretim (1-5) Türkçe Kitaplarında Ortak Sorunlar ve Uygulamaları Öneriler. Güzel, A. (Ed.), 1. Uluslararası Dünya Dili Türkçe Bilgi Şöleni (Sempozyumu). Ankara: TDK.

  • Sami, K. (2005). Türkçenin Tedrisi. Yetiş, K. (Ed.), Atatürk ve Türk Dili 3 (s.1767-1773), Ankara: TDK (Özgün eser 1928 tarihlidir).

  • Şahinci, C. (2011). İlköğretim İkinci Kademe Dil Bilgisi Konularının Öğretimine İlişkin Türkçe Öğretmenlerinin Görüşleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Niğde.

  • Tokgöz, D. ve Işık, A.D. (2020). KWL Stratejisinin İlkokul 3.Sınıf Öğrencilerinin Okuduğunu Anlama Başarılarına Etkisi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, C/S. 18 (1): 57-84.

  • Yıldırım, F. ve Er, O. (2013). Türkçe Dersi Öğretim Programı Dinleme / İzleme Alanı Amaç ve Kazanımlar Boyutunun Öğretmen Görüşleri Doğrultusunda Değerlendirilmesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, C/S. 2(2): 231-250.

  • Yıldız, D. G. ve İzalan, Z. (2016). 2005 Türkçe dersi öğretim programı ve 2015 Türkçe dersi öğretim programının Karşılaştırılması. 15. Uluslararası Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu’nda sunulan bildiri, Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi, Muğla. Erişim adresi: http://usos2016.com/usos2016-bildiri-ozet-kitabi.pdf.

  • Yılmaz, M. ve Korkmaz,C. (2017). 1-5. Sınıf Türkçe Ders Kitaplarındaki Metinlerin İçerik Açısından Değerlendirilmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, C/S. 14 (38): 111130.

                                                                                                                                                                                                        
  • Article Statistics