Author :
Abstract
Beşeri, iktisadi ve sosyal yaşamı bir bütün olarak etkileyen kamu politikaları, dünyadaki genel politik anlayışlara göre farklı dönemlerde farklı eğilimler göstermiştir. II. Dünya Savaşı'ndan sonra yükselişe geçen refah devleti anlayışı, bu bağlamda yeniden dağıtıcı kamu politikalarının gelişmesini sağlamıştır. Bu dönemde daha müdahaleci ve sosyal bir devlet anlayışı hâkimken, bu durum 1970’lerde küreselleşmenin de etkisiyle değişmeye başlamıştır. Dünyada yaşanan ekonomik krizler, sosyal politikaların bu krizleri çözmede yetersiz kalması ile toplumsal tepkilere ve beklentilere yanıt verebilmek için hükümetlerin yeni çözüm arayışlarına girmesi, neo-liberal anlayışın yükselmesinin önünü açmıştır. Neo-liberal politikalar ile bir taraftan her türlü korumacılık, devlet müdahaleciliği ve sanayi politikası reddedilirken yeni dağıtıcı kamu politikaları ile ekonomik ve sosyal verimlilik arttırılmaya çalışılmıştır. Bu nedenle, özellikle özel sektörde kullanılan yöntem ve metotlar tedrici yollar ile kamu sektörüne transfer edilmeye çalışılmıştır.
Bu çalışmada, hâkim politik ideolojideki değişimin devletin sosyal yönünü ne gibi etkilediğini analiz edebilmek amacıyla yeniden dağıtıcı kamu politikaları incelenmektedir. Derleme türünde olan bu çalışmada öncelikle kamu politikalarının kavram tanımı ve genel incelemesi yapılmış; sonrasında bu doğrultuda yeniden dağıtıcı kamu politikaları ile ilgili bilgi verilmiştir. Sosyal devlet tarihi açısından bir dönüm noktası olan 1980 döneminin öncesinde ve sonrasında genel olarak bu politikaların nasıl düzenlendiği incelenerek, neo-liberal ideolojinin yeniden dağıtıcı kamu politikalarına olan etkileri değerlendirilmiştir.
Keywords
Abstract
Public policies have shown different trends in different periods according to the general political understanding in the world. The welfare state understanding, which rose after World War II, paved the way for the development of redistributive public policies in this context. While a more interventionist and social state understanding prevailed in this period, this situation started to change with the effect of globalization in the 1970s. The economic crises in the world and the insufficiency of social policies in solving these crises paved the way for the rise of neo-liberal understanding.
In this study, redistributive public policies are examined in order to analyze how the change in dominant political ideology affects the social aspect of the state. In the study, the concept definition and general review of public policies were first made; then information about redistributive public policies was given in this direction. The effects of neo-liberal ideology on redistributive public policies were evaluated by examining how these policies were generally regulated before and after the 1980 period, which was a turning point in the history of the social state.
Keywords
- Acar, E. (2017). Neoliberalizm ve Sosyal Refah Devleti Ekseninde Üçüncü Yol Yaklaşımı. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(Özel Sayı ICEBSS 2017), 248-263.
- Altan, Ö. Z. (2007). Sosyal Politika. Eskişehir: Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
- Anderson, J. (2003). Public Policymaking. New York: Houghton Mifflin Company.
- Atılgan, G. ve Aytekin, A. (2014). Siyaset Bilimi: Kavramlar, İdeolojiler, Disiplinler Arası İlişkiler. İstanbul: Yordam Kitap.
- Bağlı, M. S. (2011). Etkinlik-Eşitlik Çelişkisi Bağlamında Yeniden Dağıtım Politikalarının Sosyal Refah Üzerindeki Etkisi. Maliye Dergisi, 0(161), 259-282.
- Baş, K. (2009). Küreselleşme ve Gelir Dağılımı Eşitsizliği. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18(1), 49-70.
- Deacon, B. (2007). Global Social Policy. New Delhi: SAGE Publications.
- Birkland, T. A. (2010). An Introduction to the Policy Process. New York: ME Sharpe.
- Blakemore, K. ve Griggs, E. (2007). Social Policy: An Introduction. New York: Open University Press.
- Boadway, R. ve Keen, M. (2000). Redistribution. Handbook of Income Distribution, 0(1), 677-789.
- Boratav, K. (2005). 1980'li Yıllarda Türkiye'de Sosyal Sınıflar ve Bölüşüm. Ankara: İmge Kitabevi.
- Ceran, Y.; Kargı, V.; Çiçek, R. ve Özuğurlu, H. Y. (2007). Türkiye’de Küreselleşmenin Vergi Politikaları Üzerine Etkileri: 1980-2005 Dönemi. Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 14(1), 275-289.
- Comptson, H. (2009). Policy Networks and Policy Change: Putting Policy Network Theory to the Test. London: Palgrave Macmillan.
- Cortese, A. J. (2004). Walls and Bridges: Social Justice and Public Policy. New York: State University of New York Press.
- Craig, G.; Burchardt, T. ve Gordon, D. (2008). Social Justice and Public Policy. Southampton: The Policy Press.
- Çelik, A. (1998). Bilgi Toplumu Üzerine Bazı Notlar. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 15(1), 53- 59.
- Çevik, H.H. ve Süleyman, D. (2012). Kamu Politikası. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Dağdeviren, H.; Van der Hoeven, R. ve Weeks, J. (2004). Redistribution Does Matter: Growth and Redistribution for Poverty Reduction. Growth, Inequality, and Poverty: Prospects for Pro-Poor Economic Development, 0(0), 1-32.
- Dardot, P. ve Laval, C. (2009). Dünyanın Yeni Aklı: Neo-Liberal Toplum Üzerine Deneme, (Çev. I. Ergüden). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
- Demir, F. (2015). Kamu Politikası ve Politika Analizi Çalışmalarının Teorik Çerçevesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 0(30), 107-120.
- Dunn, W. (2018). Public Policy Analysis: An Integrated Approach. New York: Rouletge.
- Durmaz, O. S. (2016). Neo-Liberal Sosyal Politika Rejiminin Tesisi ve AKP. Çalışma ve Toplum, 2016/1(48), 143- 168.
- Dye, T. (2012). Understanding Public Policy. New Jersey: Pearson Press.
- Emini, F. (2013). Sivil Toplum Kuruluşlarının Politika Belirleme Sürecindeki Rolü: TÜSİAD Örneği, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 0(36), 43-56.
- Erdut, Z. (2004). Liberal Ekonomi Politikaları ve Sosyal Politika. Çalışma ve Toplum, 0(2004/2), 11-37.
- Ersezer, D. (2006). Gelir Dağılımı Politikası ve Araçları. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(1), 255-268.
- Ersöz, H. Y. (2020). Sosyal Politika. İstanbul: İstanbul Üniversitesi AUZEF. http://auzefkitap.istanbul.edu.tr/kitap/sosyalhizmetler_ao/sosyalpolitika.pdf adresinden 25.11.2021 tarihinde erişildi.
- Fraser, N. ve Honneth, A. (2003). Recognition or Redistribution? London: Verso.
- Gökbunar, R.; Özdemir, H. ve Alparslan, U. (2011). Küreselleşme Kıskacındaki Refah Devletinde Sosyal Refah Harcamalar. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 9(2), 158- 173.
- Güçlü, S. ve Bilen, M. (1995). 1980 Sonrası Dönemde Gelir Dağılımında Meydana Gelen Değişmeler. Yeni Türkiye Dergisi, 0(6), 160-171.
- Gümüş, İ. (2018). Tarihsel Perspektifte Refah Devleti: Doğuş, Yükseliş ve Yeniden Yapılanma Süreci. Journal of Political Administrative and Local Studies, 1(1), 33-66.
- Güneş, M. (2012). Yoksullukla Mücadelede Sosyal Yardımların Bir Kamu Yönetimi Politikası Olarak Sürdürülebilirliği. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 12(24), 149-184.
- Güngör, G. ve Aydın, A. (2011). Küreselleşmenin Türk Vergi Politikaları Üzerine Etkisinin 1980 Sonrası Analizi. Ekonomi Bilimleri Dergisi, 3(2), 69-78.
- Greitens, T. J. ve Joaquin, M. E. (2010). Policy Typology and Performance Measurement: Results from the Program Assessment Rating Tool (PART). Public Performance & Management Review, 33(4), 555-570.
- Gürses, D. (2007). Türkiye’de Yoksulluk ve Yoksullukla Mücadele. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10 (17), 59-74.
- Haque, M. S. (2002). Globalization, New Political Economy, and Governance: A Third World Viewpoint. Administrative Theory & Praxis, 24(1), 103-124.
- Hill, M. (2005). The Public Policy Press. London: Pearson Longman.
- Hill, M. ve Hupe, P. (2002). Implementing Public Policy. London: Sage Publications.
- Huber, E. ve Stephens, J. D. (1998). Internationalization and the Social Democratic Model: Crisis and Future Prospects. Comparative Political Studies, 31(3), 353- 397.
- Kapani, M. (1987). Politika Bilimine Giriş. Ankara: Bilgi Yayınları.
- Karabulut, K. (2010). “Özal Dönemi Türkiye’nin Ekonomi-Politiği”, Turgut Özal Uluslararası Ekonomi ve Siyaset Kongresi-1, Küresel Krizler ve Ekonomik Yönetişim Bildiriler Kitabı, 15-16 Nisan 2010, Malatya.
- Karvalics, L. Z. (2007). Information Society–What is it Exactly? (The Meaning, History and Conceptual Framework of an Expression), Information Society from Theory to Political Practice, 0(29), 1-26.
- Kassim, H. (1994). Policy Networks, Networks and European Union Policy Making: A Sceptical View. West European Politics, 17(4), 15-27.
- Kaypak, Ş. ve Bimay, M. (2019). Küreselleşme Sürecinde Kamu Politikalarında Yaşanan Değişimler. ASSAM Uluslararası Hakemli Dergi, 6(15), 24-40.
- Kırışık, F. ve Sezer, Ö. (2015). Bilgi ve İletişim Teknolojilerinin Kamu Politikası Oluşturma Sürecindeki Rolü. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11(2), 199-215.
- Knoepfel, P.; Larrue, C.; Varone, F. ve Hill, M. (2007). Public Policy Analysis. Policy Press.
- Kraft, M. ve Furlong, S. (2017). Public Policy: Politics, Analysis and Alternatives. California: CP Press.
- Lowi, T. J. (1964). American Business, Public Policy, Case-Studies, and Political Theory. World Politics, 16(4), 677-715.
- Kocabaş, F. (2004). Endüstri İlişkilerindeki Dönüşüm. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 0(10), 5-
- Kocacık, F. (2003). Bilgi Toplumu ve Türkiye. CÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 27(1), 1-10.
- Koray, M. (2007). Sosyal Politikanın Anlamı ve İşlevini Tartışmak. Çalışma ve Toplum, 4(15), 19-56.
- Kovancı, O. (2014). 'Hayır' Anlayışından Sosyal Devlete: İngiliz Yoksul Yasaları. Mülkiye Dergisi, 27(239) , 255-
- Lowi, T. (1972). Four Systems of Policy, Politics, and Choice. Public Administration Review, 32(4), 298-310.
- Matei, L. (2007). Globalization and Public Policies: Transnational Actors' Involvement, 27th International Congress of Administrative Sciences, Abu Dhabi, United Arab Emirates. https://deliverypdf.ssrn.com/delivery.php?ID=215100024064084065081076070094103097006055010034 02031117006084066096028105&EXT=pdf&INDEX=TRUE adresinden 25.11.2021 tarihinde erişildi.
- Metin, O. (2011). Sosyal Politika Açısından AKP Dönemi: Sosyal Yardım Alanında Yaşananlar. Çalışma ve Toplum Dergisi, 1(2011), 179-200.
- Midgley, J. (1999). ‘Growth, Redistribution, and Welfare: Toward Social Investment’. Social Service Review, 0(73), 1–21.
- Moran, M.; Rein, M. ve Goodin, R. (2006). The Oxford Handbook of Public Policy. New York: Oxford University
- Nullmeier, F. ve Kaufmann, F. X. (2010). Post‐War Welfare State Development. (Editörler: F. G. Castles, S. Leibfried, J. Lewis, H. Obinger ve C. Pierson). The Oxford Handbook of the Welfare State İçinde (s. 81101). Oxford: Oxford University Press.
- Numanoğlu, G. (1999). Bilgi Toplumu-Eğitim-Yeni Kimlikler, Bilgi Toplumu ve Eğitime Yansımalar. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES), 32(1), 331-339.
- Ofluoğlu, G. ve Balcı, A. İ. (2016). Küreselleşme, Bilgi Toplumu ve Çalışan Yoksullar. Hak İş Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, 5(11), 56-75.
- Overbeek, H. (1993). Restructing Hegemony in the Global Political Economy. New York: Rouletge.
- Örs, B. (2014). 19. Yüzyıldan 20. Yüzyıla Modern Siyasal İdeolojiler. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Bilgi Yayınları.
- Özaydın, M. M. (2008). Küresel Etkilerle Şekillenen Sosyal Politika Anlayışı Ekseninde Sosyal Politikaların Geleceğini Tartışmak. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(1), 163-180.
- Özdemir, S. (2009). Küreselleşme ve Refah Devletleri Üzerindeki Etkileri. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 0(57), 55-86.
- Özer, M. H. (2008). Günümüz İtibariyle Sivil Toplum Kuruluşlarının İktisadi ve Sosyal Fonksiyonları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7(26), 86-97.
- Öztürk, Ş.; Nas, F. ve İçöz, E. (2008). 24 Ocak Kararları, Neo-Liberal Politikalar ve Türkiye Tarımı. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 0(2), 15-32.
- Rakıcı, C. ve Kurşun, A. (2016). Sosyal Refah Devletinin Tarihi Süreci ve Günümüz Bazı Refah Devletlerinin Değerlendirilmesi. Uluslararası Ekonomi ve Yenilik Dergisi, 2(2), 135-156.
- Ritzer, G. (2011). Küresel Dünya, (Çev. M. Pekdemir). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Sakal, M. (1998). Siyasal Karar Alma Sürecinde Yer Alan Aktörler ve Rolleri. Dokuz Eylül Üniversitesi İİBF Dergisi, 13(1), 211-230.
- Samadova, V. (2017). Kamu Politikasında Rol Oynayan Sivil Aktörler. Ayrıntı Dergisi, 5(51), 59-65.
- Schneider, A. L. ve Ingram, H. (1997). Policy Design and Democracy. Kansas: University Press of Kansas.
- Schultz, D. (2004). Encylopedia of Public Administration & Public Policy. New York: Facts on File.
- Sobacı, M. (2011). Politika Transferi Bağlamında Kamu Yönetiminde Neo-Liberal Reformların Yayılması: Açık Toplum Enstitünün Rolü. Sosyoekonomi, 16(16), 191-210.
- Soroka, S.; Lawlor, A.; Farnsworth, S.; Young, L.; Ramesh, M. H.; Fritzen, S. ve Araral, E. (2012). Mass Media and Policymaking. Routledge Handbook of Public Policy, 0(0), 1-15.
- Steger, M. B. (2013), Küreselleşme, (Çev: A. Ersoy). Ankara: Dost Yayınları.
