Author :
Abstract
Bu çalışma, Türkiye'de emeklilerin orta gelir grubuna dâhil edilmesinin dış politika kapasitesi üzerindeki etkisini sistematik olarak incelemektedir. 5434 sayılı T.C. Emekli Sandığı Kanunu'ndan 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu'na geçişle emekli aylıklarındaki dramatik azalmanın toplumsal istikrar ve dış politika etkinliği üzerindeki etkilerini analiz etmektedir. Türkiye'nin çok boyutlu dış politika yaklaşımının sürdürülebilirliği, büyük ölçüde güçlü iç sosyal dinamiklerin varlığına bağlı olup, emeklilik reformu bu bağlamda stratejik önem taşımaktadır. Bu bağlamda çalışmada, toplumsal sözleşme (sosyal kontrat) teorisi ile nüfusbilimsel (demografik) dönüşüm kuramlarının sentezlendiği çerçevede, 1970-2038 dönemini kapsayan karşılaştırmalı örnek olay incelemesi (vaka analizi) yöntemi kullanılmıştır. İstanbul, Kocaeli, Ankara ve Erzurum'da bin kişi ile gerçekleştirilen derinlemesine görüşmeler ve TÜRK-İŞ, DİSK-AR, TÜİK verilerinin sistematik analizi araştırmanın görgül/deneysel (ampirik) temelini oluşturmaktadır. Bulgular; 4/a statüsünde 2008'de çalışanların son maaşına göre yüzde yetmiş beş olan emekli maaşı oranının 2038'de yüzde elli beşe, 4/b statüsünde yüzde altmış beşten yüzde kırk dörde, 4/c statüsünde yüzde yetmiş beşten yüzde elli altıya düştüğünü göstermektedir. 4200 ek göstergeli üst yönetici statüsündeki memurlar bile yüzde yetmiş sekizden yüzde elli sekize düşmektedir. TÜRK-İŞ verilerine göre dört kişilik ailenin yoksulluk sınırının 81.733,73 TL olduğu koşullarda, katılımcıların yüzde seksen üçü mevcut aylıkların yetersiz olduğunu belirtmiştir. Nüfusun yüzde on onsekiz buçuğunu oluşturan emekli ile hak sahipleri ile onlara bağımlı yüzde yirmi dört oranındaki kesim toplam yüzde otuz beşlik grubu oluşturmaktadır. Uluslararası ilişkiler kuramları çerçevesinde değerlendirildiğinde, orta sınıfın güçlü olduğu ülkelerin diplomatik etkinliklerinin ve yumuşak güç kapasitelerinin daha yüksek olduğu görülmektedir. Emekli aylıklarının çalışanların son maaşlarının yüzde yetmiş-seksen düzeyine çıkarılmasıyla bu kesimin orta gelir grubuna dâhil edilerek Türkiye'nin orta sınıf oranının yüzde elli düzeyinin üzerine çıkarılabileceği ve bunun toplumsal istikrarı güçlendirerek dış politika kapasitesini artıracağı ortaya konmaktadır.
Keywords
Abstract
This study systematically examines the impact of including retirees in the middle income group on Turkey's foreign policy capacity. It analyzes the effects of the dramatic decline in pension benefits from the transition from Law No. 5434 on T.R. Retirement Fund to Law No. 5510 on Social Insurance and General Health Insurance on social stability and foreign policy effectiveness. The sustainability of Turkey's multi-dimensional foreign policy approach largely depends on the existence of strong internal social dynamics, and pension reform carries strategic importance in this context. In this context, the study employed a comparative case analysis method covering 1970–2038 within a framework synthesizing social contract theory and demographic transformation theories. In-depth interviews with one thousand participants in Istanbul, Kocaeli, Ankara, and Erzurum, along with systematic analysis of TÜRK-İŞ, DİSK-AR, and TÜİK data, constitute the empirical foundation. The findings indicate that the pension rate, which was seventy-five percent of employees' final salary for 4/a status workers in 2008, will decline to fifty-five percent by 2038, while for 4/b status workers it will drop from sixty-five percent to forty-four percent, and for 4/c status workers it will decrease from seventy-five percent to fifty-six percent. Even civil servants with 4200 additional indicators, who are in senior executive status, decline from seventy-eight percent to fifty-eight percent. With the poverty line for a four-person family at 81,733.73 TL, eighty-three percent of participants indicated current pensions are insufficient. Retirees constituting eighteen and a half percent of the population, together with twenty-four percent dependent on pension benefits, form thirty-five percent of the population. When evaluated within the framework of international relations theories, countries with strong middle classes demonstrate higher diplomatic effectiveness and soft power capabilities. Raising pension benefits to seventy-eighty percent of employees' final salaries could include this segment in the middle income group, elevating Turkey's middle class ratio above fifty percent and thereby strengthening social stability while enhancing foreign policy capacity.
