Author :
Abstract
Günümüzde kitle iletişim araçlarının sağladığı imkânlar sayesinde dini kurum ve kuruluşlar geniş kitlelere ulaşabilmekte, bireyler ise, bu sayede dini konuları kolaylıkla edinebilmektedir. Eskiden sadece camide dinlenilen vaazlar, bu dijital araçlar sayesinde geniş kitlelere erişimi mümkün kılmış ve dini bilgiler her ortamda ulaşılabilir hale gelmiştir. Bu vesileyle dinin tebliğ edilmesi daha da kolay hale gelmiştir. Bu nedenle dijitalleşen dünyada kitle iletişim araçları ile din eğitimi arasındaki ilişkinin incelenmesi bu araştırmanın temel amacını oluşturmaktadır. Ayrıca bu çalışmada kitle iletişim araçlarının din eğitimi üzerindeki etkileri hakkında değerlendirmeler yaparak bu hususu temellendirmeye çalışmak önem arz etmektedir. Bu yönüyle çalışma, her çeşit toplum tipinde farklı derecelerde ve etkinlikte varlığını sürdüren din kurumu ve medya sektörü arasındaki ilişkiyi ortaya koyması bakımından önemlidir. Yöntem açısından ise medya, dijitalleşme, kitle iletişim araçları ve din eğitimi ile alakalı yazılı ve sözlü kaynaklar araştırılmış ve kazanılan bilgiler bağlamında konumuz detaylı şekilde değerlendirilmiştir. Bu bağlamda, kitle iletişim araçlarının günümüz din eğitimi ve dijitalleşme ilişkisine ayrıntılı olarak yer verilmiş ve konuyla alakalı çeşitli önerilerde bulunulmuştur. Konuya çok yönlü bakabilmek için de daha önceden yapılmış birçok çalışmaya ulaşılmış ve bunlar arasında anlamlı karşılaştırmalar yapılarak çeşitli örnekler verilmiştir. Aynı zamanda bugün toplumun dijital araçları doğru şekilde kullanarak din eğitimi hususunda daha etkin bir şekilde faydalanabilmesi, araştırmanın elde edilen önemli sonuçları arasında görülebilir.
Keywords
Abstract
Nowadays, religious institutions and organizations can reach large audiences thanks to the opportunities provided by mass media, and individuals can easily acquire religious topics in this way. The sermons, which used to be heard only in the mosque, made it possible to reach large masses thanks to these digital tools, and religious information became accessible in every environment. In this way, it became easier to convey the religion. For this reason, examining the relationship between mass media and religious education in the digitalized world is the main purpose of this research. In addition, in this study, it is important to try to justify this issue by making evaluations about the effects of mass media on religious education. In this context, the relationship between religious education and digitalization of mass media today has been covered in detail and various relevant suggestions have been made. In order to be able to look at the subject Decisively, many previous studies have been reached and meaningful comparisons have been made between them and various examples have been given. At the same time, the fact that the society can benefit from religious education more effectively by using digital tools correctly can be seen among the important results of the research.
Keywords
- Alav, O. (2001). Kitle İletişimi ve Yerel Medya (Isparta Örneği). Isparta: Fakülte Kitabevi.
- Arslan, A. (2014). Medyanın Gücünün Sosyolojik Temelleri. İş, Güç, Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 6(2), 0-0.
- Arslan, M. (2016). Kitle İletişim Araçları, Medya ve Din İlişkisi Üzerine. Birey ve Toplum Sosyal Bilimler Dergisi, 6(11), 5-27.
- Azak, U. (2000). İslami Radyolar ve Türbanlı Spikerler. İstanbul: Metis Yayınları.
- Çamdereli, M. (2018). Din Ekranda Nasıl Durur: Medyada Dinin Popüler Temsilleri. İstanbul: Ketebe Yayınları.
- ve, M., Önay Doğan, B., & Kocabay Şener, N. (2014). Medya ve Din. İstanbul: Köprü Yayınları.
- Çapçıoğlu, İ. (2021). Yeni Kitle iletişim Araçları ve Medya Vaizliği. Din ve Toplum Dergisi, 6(1), 68-77.
- Çuhadar, M. (2021). Postmodernizm, Dijitalleşme ve Hibrit Dindarlık. Selçuk Üniversitesi İslami İlimler Dergisi, 2(1), 67-88.
- Doğan, M. (2000). İletişim Araçları ve Gençlik. M. Doğan içinde, Gençlik Dönemi ve Eğitimi (s. 33-44). İstanbul: Ensar Neşriyat.
- Düzcan, Ş. (2020). Popüler Kültür Bağlamında Sosyal Medya ve Din: Sözler Köşkü Örneği. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Eğri, O. (2003). Eğitimin Genel Amaçları Açısından Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersleri. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 44(1), 271-291.
- Furat, A. Z. (2010). Yaygın Din Eğitiminde Kitle İletişim Araçlarının Yeri: Televizyon Örneği. İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 19, 37-62.
- Giddens, A. (2000). Sosyoloji. (C. Güzel, Çev.) Isparta: Ayraç Yayınevi.
- Göle, N. (2000). İslam'ın Yeni Kamusal Yüzleri. İstanbul: Metis Yayınları.
- Haberli, M. (2019). Dijital Çağda Din ve Dindarlığın Dönüşümü. Medya ve Din Araştırmaları Dergisi, 2(2), 307- 315.
- Hülür, A. B., & Akçay Bekiroğlu, H. (2016). Çevrimiçi Din: Dini İçerikli Bir Facebook Sayfasının Göstergebilimsel Analizi. Akademik Araştırma ve Dayanışma Derneği Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi,
- Kayseri, Z. (2019). Sosyal Medya Vaizliği: Amerika ve Türkiye Örneği. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Keyifli, Ş. (2013). Eğitin ve Din Eğitimi. Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 13(2), 31-54.
- Kılıç, Ü., & Acar, N. (2020). Sanal Dini İletişim Motivasyonları Üzerine Bir Alan Araştırması: Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Öğrencileri. Medya ve Din Araştırmaları Dergisi, 3(1), 5-22.
- Kirman, M. A. (2004). Din Sosyolojisi Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Rağbet Yayınları.
- Kirman, M. A. (2006). Modernizmin Sonuçları ve Din. Kirman, M. A. (2006). Modernizmin Sonuçları ve Din. İslam Düşüncesinde Gelenek ve Yenileşme Sempozyumu (s. 67-79). Konya: Konya Selçuk Üniversitesi.
- Küçükahmet, L. (2008). Öğretimde Planlama ve Değerlendirme. İstanbul: Nobel Yayınları.
- Okumuş, E. (2002). Gösterişçi Dindarlık. İstanbul: Pınar Yayınları.
- Okumuşlar, M. (2013). Sosyalleşme Sürecinde Din Eğitimi. İstanbul: Yediveren Kitap.
- Öztürk, H. E. (2012). Kişilik Gelişimi Açısından Çocuk ve Televizyon. İstanbul: Nar Yayınları.
- Tekeli, M. F. (2019). Sosyal Medya Bağımlılığı ve Din: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Örneği. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Vardı, R. (2003). İletişim Araçları ve Dini Hayat, Internet Örneği. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Yüksel, E. (2001). Medyanın Gündem Belirleme Gücü. İstanbul: Çizgi Kitabevi.
