LİDER ÜYE ETKİLEŞİMİNİN SES ÇIKARMA DAVRANIŞINA ETKİSİ VE AMİR DUYARLILIĞININ BU İLİŞKİ ÜZERINDEKİ ROLÜ
Author:
Abstract
Günümüzde firmalar, rekabet avantajı kazanabilmek için; çalışanlarına önem vermenin, çalışanlarını dinlemenin, ödüllendirmenin, onlara destek olmanın, açık ve etkili iletişim kurmanın önemini giderek daha fazla anlamaya başladılar. Çalışanlarla iletişimin öneminin anlaşıldığı bu dönemde, nispeten yeni bir konu olan ses çıkartma davranışını daha detaylı incelemek gerekiyor. Bu araştırmanın temel amacı, çalışanların Lider Üye Etkileşimi ile Ses Çıkartma Davranışı arasındaki ilişkiyi göstermektir. Araştırmacılar aynı zamanda amirin duyarlılığının bu ilişkide ara değişken rolü olup olmadığını da incelemişlerdir. Bu amaçla, Türkiye'de farklı sektörlerde çalışan toplam 115 çalışana yönelik ampirik bir araştırma yapılmıştır. Çalışanlardan bu üç değişkeni ölçebilmek adına anket doldurmaları istenmiştir. Ses Çıkarma davranışı iki alt boyuttan oluşmaktadır (teşvik edici ve yasaklayıcı ses çıkarma davranışı). Ses Çıkarma Davranışı Anketi 2002 yılında Avery & Quiñones tarafından geliştirilmiştir. Anket toplamda sekiz önermeden oluşmaktadır. Her boyut dört sorudan oluşmaktadır. Lidenat ve Maslyn (1998) tarafından geliştirilen Lider Üye Etkileşim Anketi, toplam on iki soru içermektedir. Saunders ve arkadaşları (1992) tarafından geliştirilen Amir Duyarlılığı Ölçeği ise yedi soru içermektedir. Veriler, Pearson Korelasyonu, doğrusal regresyon analizi ve t-testi kullanılarak analiz edilmiştir. Korelasyon ve Regresyon analizine göre, sonuçlar, Lider Üye Etkileşimi ve Ses Çıkarma Davranışı arasında anlamlı ve pozitif bir ilişkiye sahip olduğunu, ancak Amir Duyarlılığının bu ilişkide bir rolü olmadığını göstermektedir.
Keywords
Abstract
Organizations are beginning to realize more and more the importance of attaching importance to their employees, supporting them and communicating more openly in order to gain competitive advantage. It is necessary to examine the voice behavior, which is a relatively new concept, in this period in which the importance of communication with employees is emphasized. The main purpose of this study is to show the relationship between Leader Member Exchange (LMX) and Voice Behavior of the employee’s. The researchers also aimed to find out if there were supervisory responsiveness’ differences as a moderating variable. For this purpose, an empirical research was carried out on a total of 115 employees working in different sectors in Turkey. Employees were asked to fill out the questionnaire about three variables. Voice behavior has two dimensions of voice behavior (promotive and prohibitive voice). These items were developed by Avery & Quiñones in 2002. Each dimension has four questions totally eight questions asked to measure Voice Behavior. Leader Member Exchange Scale (LMX) developed by Liden & Maslyn (1998) was used to measure LMX and the scale includes twelve questions. Supervisory Responsiveness Scale developed by Saunders et al (1992) and includes seven questions. The data was analyzed using Pearson’s Correlation, a linear regression analysis and a t-test. According to the Correlation and the Regression analysis the results show that the LMX and Voice Behavior have a significant and positive relationship but Supervisory Responsiveness does not moderate the relationship.